คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1022/2494

ทำสัญญาเช่าที่ดินเขามา แต่เขายังมิได้จัดการมอบที่ดินให้ครอบครองตามสัญญาเช่านั้น เมื่อมีผู้เข้าไปเกี่ยวข้องในที่ดินนั้น ผู้เช่ายังหามีสิทธิที่ฟ้องว่ากล่าวผู้นั้นไม่ กรณีเป็นเรื่องระหว่างเจ้าของที่ดินผู้ให้เช่าจะจัดการกับผู้นั้น

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เช่าที่ดินของวัดพระยาทำมา มีจำเลยบุกรุกเข้าไปปลูกโรงเรียนในที่นี้ ทำให้โจทก์เสียหาย จึงขอให้ศาลบังคับจำเลยให้รื้อถอนโรงเรียนและใช้ค่าเสียหาย

จำเลยต่อสู้หลายประการ และว่าโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง

โจทก์แถลงว่า โจทก์เช่าที่ดินตั้งแต่วันที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๔๘๙ แต่มาทำสัญญาในวันที่ ๓๑ พฤษภาคม ๒๔๘๙ จำเลยปลูกโรงเรียนตั้งแต่วันที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๔๘๙

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้โจทก์ชนะคดีตามฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ที่โจทก์หาว่าจำเลยละเมิดสิทธิของโจทก์ในวันที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๔๘๙ นั้น โจทก์ยังไม่ทันได้เข้าครอบครองที่ที่เช่า จึงไม่มีอำนาจฟ้อง จึงพิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงคงฟังได้ว่า กรมการศาสนาไม่ได้จัดการให้โจทก์เข้าอยู่ในที่ดินตามสัญญาเช่า คือโจทก์ยังไม่ได้ครอบครองที่พิพาทเลย โจทก์คงมีแต่สัญญาเช่าเท่านั้นหาทำให้เกิดทรัพย์สิทธิแก่โจทก์แต่ประการใดไม่ โจทก์ไม่มีสิทธิที่จะกล่าวแก่ผู้ที่เข้าไปเกี่ยวข้องในที่ดินนั้น โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยได้ กรณีเป็นเรื่องระหว่างกรมการศาสนากับจำเลย

จึงพิพากษายืน