คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1022/2500

โจทก์ฟ้องให้จำเลยส่งที่พิพาทคืน ในฟ้องกล่าวว่าที่พิพาทเนื้อที่ประมาณ 5 ไร่ 3 งาน เมื่อคู่ความต่างได้รับรองต้องกันว่าที่พิพาทกันนี้ทั้งแปลงและเขตติดต่อทั้ง 4 ด้านก็ตรงกัน การที่โจทก์ระบุจำนวนเนื้อที่ของที่พิพาทก็เป็นแต่เพียงประมาณเมื่อจำเลยแพ้คดี จะต้องคืนที่พิพาทให้โจทก์ก็ต้องคืนทั้งแปลง ซึ่งมีเนื้อที่ 9 ไร่ 1 งาน ไม่เป็นการเกินคำขอของโจทก์

เรื่อง ขอไถ่ถอนที่ดินคืน

ได้ความว่าโจทก์ยึมเงินจำเลยมา ๓๐๐ บาทและมอบที่นาพิพาทให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ย ในฟ้องโจทก์กล่าวว่า ที่นาพิพาทเนื้อที่ประมาณ ๕ ไร่ ๓ งาน

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ให้จำเลยรับชำระหนี้ ๓๐๐ บาทจากโจทก์ และให้จำเลยคืนที่นาพิพาทให้โจทก์

จำเลยฎีกาทั้งในข้อเท็จจริงและข้อกฎหมาย

ในข้อกฎหมาย จำเลยคัดค้านว่า ที่พิพาทมีเนื้อที่ ๕ ไร่ ๓ งาน แต่ศาลล่างทั้งสองให้จำเลยคืนที่พิพาททั้งแปลงซึ่งมีเนื้อที่ ๙ ไร่ ๑ งานให้โจทก์ เป็นการเกินคำขอ

ศาลฎีกาเห็นว่า คู่ความต่างได้รับรองต้องกันว่า ที่พิพาทกันทั้งแปลง และเขตติดต่อทั้ง ๔ ด้านก็ตรงกัน การที่โจทก์ระบุจำนวนเนื้อที่ของที่พิพาทให้โจทก์ ก็ต้องคืนทั้งแปลง หาใช่เกินคำขอของโจทก์ไม่ พิพากษายืน.