คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1047/2495

ศาลชั้นต้นสั่งรับฟ้องอุทธรณ์ของโจทก์ไว้แล้ว สั่งให้โจทก์นำเงินค่าพาหนะส่งสำเนาอุทธรณ์มาวางศาล และเป็นผู้นำส่ง ดังนี้ เป็นการสั่งที่ศาลชั้นต้นกระทำไปในชั้นดำเนินการแทนศาลอุทธรณ์ แม้โจทก์จะไม่พอใจก็จะอุทธรณ์คำสั่งไม่ได้ ชอบแต่จะร้องต่อศาลอุทธรณ์ขอให้ศาลอุทธรณ์สั่งไมใหม่

อัยการร้อยเอ็ด และนายกอง ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๖ ศาลจังหวัดร้อยเอ็ดพิพากษาให้ยกฟ้อง

นายกองผู้เดียว อุทธรณ์ ศาลจังหวัดร้อยเอ็ดสั่งรับอุทธรณ์ และสั่งให้นายกองนำเงินค่าพาหระส่งสำเนาอุทธรณ์มาวางศษลและเป็นผู้นำส่ง นายกองยื่นฟ้องอุทธรณ์ ขอให้ศาลอุทธรณ์สั่งศาลชั้นต้นเป็นผู้นำส่งสำเนาฟ้องอุทธรณ์ และงดการให้นายกองวางเงินค่าพาหนะ

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ทีศาลชั้นต้นสั้งนั้นเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาของศาลอุทธรณ์ จึงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๑๙๖, ๒๑๕, จึงมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์

นายกองฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คำสั่งของศาลจังหวัดร้อยเอ็ดเป็นการสั่งที่ศาลจังหวัดร้อยเอ็ดกระทำไปในชั้นดำเนินการแทนศาลอุทธรณ์นัยแห่งบัญญัติในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา จึงอุทธรณ์ไม่ได้ แต่ไม่ใช่เรื่องตามมาตรา ๑๙๖ กรณีเช่นนี้นายกองชอบที่จะร้องต่อศาลอุทธรณ์ขอให้ศาลสั้งใหม่ ซึ่งศาลอุทธรณ์อาจสั่งให้ตามอำนาจในการดำเนินกระบวนพิจารณาของศาลอุทธรณ์ หาใช่ทำเป็นคำฟ้องอุทธรณ์ไม่

ศาลฎีกาพิพากษายืน