คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 105/2498

คู่ความขอแถลงการณ์เป็นหนังสือ แต่ไม่ยื่นเสียภายในเวลาอันสมควร ปล่อยไว้จนเนิ่นช้าเป็นอันมาก ศาลอุทธรณ์ย่อมไม่จำเป็นรอคำแถลงการณ์ที่ร้องขอโดยไม่มีกำหนดนั้นได้

โจทก็ฟ้องว่าจำเลยข่มขืนกระทำชำเราเด็กหญิงน้อยพิบูลย์เวชหรือน้อยบุญ อายุต่ำกว่า ๑๓ ปี จนสำเร็จความใคร่ ขอให้ลงโทษ

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำคุกจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๔๔ ที่แก้ไขเพิ่มเติมแล้ว ๔ ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกาฉะเพาะข้อว่า จำเลยกล่าวในอุทธรณ์ว่าจะยื่นคำแถลงการณ์ตามมา แต่ศาลอุทธรณ์พิพากษาเสียก่อน

ศาลฎีกาเห็นว่า นับตั้งแต่วันที่ ๑๔ มกราคม ๒๔๔๗ ซึ่งเป็นวันอุทธรณ์ถึงวันที่ ๑๗ สิงหาคม ๒๔๔๗ ซึ่งเป็นวันที่ศาลอุทธรณ์พิพากษา จำเลยหาได้ยื่นคำแถลงการณ์ไม่นับว่าเป็นการเนิ่นช้าเกินกว่าสมควรเป็นอันมาก ศาลอุทธรณ์ไม่จำเป็นรอฟังคำแถลงกาณ์ที่ร้องขอโดยไม่มีกำหนด ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น พิพากษายืน