คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1056/2496

ทางเกวียนที่แยกจากทางหลวงแผ่นดิน ติดต่อเข้าไปในนาจำเลยไปยังนาโจทก์ ซึ่งเจ้าของนาเดิมของโจทก์ตลอดจนโจทก์ได้ใช้ทางเกวียนนี้ต่อเนื่องกันมาเกิน 10 ปีแล้วทางเกวียนดังกล่าวย่อมตกเป็นภาระจำยอมตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1401 ประกอบด้วยมาตรา1382 จำเลยจะปิดเสียไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่า มีทางเกวียนและทางสัตว์พาหนะไปสู่ทางเกวียนสาธารณะเป็นทางนำเกวียนและสัตว์พาหนะเข้าออกนาของโจทก์มา 40 ปีแล้วบัดนี้จำเลยดำนาปิดทางนี้เสียครึ่งหนึ่ง โจทก์นำเกวียนผ่านเข้าออกนาของโจทก์ไม่ได้ จึงขอให้จำเลยเปิดทางตามเดิม

จำเลยต่อสู้ว่า ที่พิพาทเป็นที่นาของจำเลยไม่เคยตกเป็นภารจำยอม นาของโจทก์ไม่ถูกล้อมโดยมีทางอื่นเดินได้

ศาลชั้นต้นเห็นว่า หลักฐานไม่พอฟังว่าได้มีทางเกวียนในนาของจำเลย จึงพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้จำเลยเปิดทางพิพาทกว้าง 6 ศอกเพื่อให้โจทก์ใช้เป็นทางเกวียนและสัตว์พาหนะไปยังนาของโจทก์

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า น่าเชื่อว่ามีทางเกวียนในนาของจำเลยคือทางพิพาทนี้ซึ่งเจ้าของนาเดิมของโจทก์ตลอดจนโจทก์เองได้ใช้ต่อเนื่องกันมากว่า 10 ปีแล้ว จำเลยไม่มีอำนาจจะปิดทางพิพาทได้

จึงพิพากษายืน