คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1059/2504

จำเลยใช้มีดพกปลายแหลมแทงท้องผู้ตายแผลลึกถึง 12 เซ็นติเมตร แสดงว่าจำเลยแทนโดยแรงและตำแหน่งบาดแผลคือที่ห้องนั้นเป็นที่เห็นได้ว่าจำเลยเลือกแทนที่สำคัญ ผู้กระทำย่อมเล็งเห็นผลของการกระทำนั้นแล้วว่าจะต้องถึงตาย เช่นนี้ จำเลยย่อมมีความผิดฐานฆ่าคนโดยเจตนา

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทั้งสองบังอาจร่วมกันใช้เท้าถีบเตะกระทืบและใช้มีดพกกับไม้แทงและตีนายปลั่ง วงษ์แดง ถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘,๘๓

จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยที่ ๒ เป็นผู้ก่อเหตุใช้ไม้ตีผู้ตายก่อนจนตกคู แล้วจำเลยที่ ๑ จึงใช้มีดแทง แต่ไม่ปรากฎว่าจำเลยทั้งสองสมคบกัน พิพากษาจำคุกจำเลยที่ ๑ มีกำหนด ๑๕ ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ และจำคุกจำเลยที่ ๒ ไว้ ๓ เดือน ตามมาตรา ๒๙๕

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ ๑ ฎีกา

ศาลฎีกาเชื่อข้อเท็จจริงโดยปราศจากสงสัยว่าจำเลยที่ ๑ ใช้มีดแทงท้องนายปลั่งถึงแก่ความตายจริงตามฟ้อง ข้อต่อไปอีก จำเลยฆ่าคนโดยเจตนาหรือไม่ ความข้อนี้ศาลฎีกาพิจารณาลักษณะบาดแผลประกอบการกระทำเห็นว่า แผลที่ท้องลึกถึง ๑๒ เซ็นติเมตร แสดงว่าจำเลยแทงโดยแรงและตำแหน่งบาดแผลคือที่ท้องนั้นเป็นที่เห็นได้ว่าจำเลยเลือกแทนที่สำคัญ แสดงว่าผู้กระทำย่อมเล็งเห็นผลของการกระทำนั้นแล้วว่าจะต้องถึงตาย ถือว่ากระทำโดยเจตนา ฎีกาจำเลยที่ ๑ ฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน