คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1074/2499

ผู้ตายใช้มีดแทงผู้ใหญ่บ้าน ๆ ร้องให้ช่วย จำเลยที่ 1 จึงใช้ไม้ตี 1 ทีและจำเลยที่ 2 ใช้ปืนยิง 1 นัดพร้อม ๆ กันทั้งสองคน

เมื่อข้อเท็จจริงได้ความตามพยานโจทก์ผู้ตายใช้มีดโถมเข้าแทงผู้ใหญ่บ้าน ๆ หลบล้มลงและเรียกให้ช่วย จำเลยที่ 2 จึงยิงผู้ตาย 1 นัด ในทันทีทันใดขณะที่ยิงนั้นผู้ตายกำลังจะแทงผู้ใหญ่บ้าน ตัวมีดห่างตัวผู้ใหญ่บ้าน ในขณะที่ล้มอยู่ประมาณ 1 ศอก ถ้าไม่ยิงก่อนนายแผ่นอาจถูกทำร้ายถึงตายได้ ดังนั้นการกระทำของจำเลยที่ 2 เป็นการกระทำเพื่อป้องกันพอสมควรแก่เหตุ

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันฆ่าพลทหารปี่ โดยเจตนา โดยจำเลยที่ ๑ ใช้ไม้ตะบอกตีถูกศรีษะเหนือหูขวา จำเลยที่ ๒ ใช้ปืนลูกซองสั้นยิงถูกด้านหลังใต้ไหล่ซ้านกระสุนผังใน พลทหารปี่ตาย ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๔๙,๖๓

จำเลยทั้งสองปฏิเสธ ต่อสู้ว่าที่กระทำไปนั้นเพื่อป้องกันชีวิตของนายแผน

ศาลชั้นต้นเห็นว่าผู้ตายใช้มีดแทงนายแผนผู้ใหญ่บ้าน นายแผนหลบจนล้มลงและเรียกให้ช่วย จำเลยที่ ๑ จึงใช้ไม้ตี ๑ ที และจำเลยที่ ๒ ใช้ปืนลูกซองพกยิง ๑ นัด พร้อม ๆ กัน เป็นการป้องกันผู้ใหญ่บ้าน จำเลยที่ ๑ กระทำป้องกันตัวพอสมควรตัวแก่เหตุส่วนจำเลยที่ ๒ ใช้ปืนยิงผู้ตายตายเป็นการเกินสมควร แก่เหตุจึงพิพากษาลงโทษจำเลยที่ ๑ ตาม ก.ม.อาญา ม.๒๔๙,๕๓ จำคุก ๕ ปี และให้ปล่อยตัวจำเลยที่ ๑ ไปตาม ม.๕๐

นายประคองจำเลยที่ ๒ ผู้เดียวอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ปล่อยตัวนายประคองจำเลยที่ ๒ ไป

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยที่ ๒ ตามฟ้องของโจทก์

ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยที่ ๒ มีหน้าที่เป็นเวรยามช่วยผู้ใหญ่บ้านรักษาเหตุการณ์ในคืนนั้น และพยานโจทก์เองยืนยันผู้ตายชักมีดออกโถมเข้าแทงนายแผน ๆ หลบ ล้มลงและเรียกให้ช่วย จำเลยจึงได้ใช้ปืนยิงผู้ตายไป ๑ นัด ในทันทีทันใด และพยานยืนยันว่าขณะที่ยิงนั้นผู้ตายกำลังจะแทงนายแผน ตัวมีดห่างตัวนายแผนในขณะที่ล้มอยู่ประมาณ ๑ ศอก ถ้าไม่ยิงเสียก่อนนายแผนก็อาจถูกแทงถึงตายได้ เห็นได้ชัดว่าจำเลยที่ ๒ กระทำเพื่อป้องกันพอสมควรแก่เหตุ พิพากษายืน