คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1079/2497

จำเลยไม่มีสาเหตุกับผู้ตาย จำเลยใช้มีดเล็กๆ ยาวขนาด 5 นิ้วหัวแม่มือแทงผู้ตาย 1 ทีในขณะเมา จำเลยไม่เจตนาจะให้ถึงตายหากไปถูกที่สำคัญ ประกอบกับการรักษาพยาบาลไม่ดีพอ ผู้ตายจึงได้ตาย ความผิดจำเลยต้องด้วยกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 251

โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 29 มิถุนายน 2495 จำเลยใช้มีดปลายแหลมทำร้ายร่างกายนายลิ ตันหารัมย์ มีบาดแผลสาหัส 1 แห่งโดยเจตนาจะฆ่า นายลิได้ถึงแก่ความตายโดยพิษบาดแผลนั้น ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา มาตรา 249

จำเลยให้การภาคเสธว่าป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ ให้ยกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ไม่เชื่อว่าเป็นการป้องกันตัวพิพากษาว่าจำเลยผิดกฎหมายอาญา มาตรา 249 จำคุก 15 ปี

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่าจำเลยได้แทงผู้ตายถูกที่ท้องเหนือสดือข้างขวาลึกโลหิตตกใน มีอวัยวะภายในออกมาจุกอยู่ที่ปากแผล ผู้ตายรักษาแผลโดยใช้น้ำมนต์และน้ำมันอยู่ได้ 4 วัน ก็ตายเพราะพิษบาดแผลนั้นไม่เชื่อว่าจำเลยแทงผู้ตายเพื่อป้องกันตัว แต่เห็นว่าจำเลยกับผู้ตายไม่มีสาเหตุกันมาก่อน การทำร้ายคงเกิดจากการเมา จำเลยใช้มีดเล็ก ๆยาวขนาด 5 นิ้วหัวแม่มือแทง คงไม่มีเจตนาจะให้ถึงตาย หากแต่ถูกที่สำคัญประกอบกับการรักษาไม่ดีพอ นายลิจึงตายจำเลยจึงผิดตามกฎหมายอาญา มาตรา 251 ให้จำคุก 7 ปี ลดตาม มาตรา 59 ให้ 2 ปีคงจำคุกไว้ 5 ปี