คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1079/2497

จำเลยไม่มีสาเหตุกับผู้ตายจำเลยใช้มีดเล็ก ๆ ยาวขนาด 5 นิ้วหัวแม่มือแทงผู้ตาย 1 ทีในขณะมาจำเลยไม่เจตนาจะให้ถึงตายหากไปถูกที่สำคัญ ประกอบกับการรักษาพยาบาลไม่ดีพอ ผู้ตายจึงได้ตาย ความผิดจำเลยต้องด้วย ก.ม.อาญา ม.2521

โจทย์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ ๒๙ มิถุนายน ๒๔๙๕ จำเลยใช้มีดปลายแปลมทำร้ายร่างกายนายลิลิตตารัมย์มีบาดแผลสาหัส ๑ แห่ง โดยจตนาจะฆ่า นายลิได้ถึงแก่ความตายโดยพิษบาดแผลนั้น ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม.๒๔๙

จำเลยให้การสารภาคเสธว่าป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ ให้ยกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ไม่เชื่อว่าเป็นการป้องกันตัวพิพากษาว่าจำเลยผิด ก.ม.อาญา ม.๒๔๙ จำคุก ๑๕ ปี

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่าจำเลยได้แทงผู้ตายถูกที่ท้องเหนือสดือข้างขวา ลึกโลหิตตกใน มีอวัยวะภายในออกมาจุกอยู่ที่ปากแผล ผู้ตายรักษาแผลโดยใช้น้ำมนต์และน้ำมันอยู่ได้ ๔ วัน ก็ตายเพราะพิษบาดแผลนั้นไม่เชื่อว่าจำเลยแทงผู้ตายเพื่อป้องกันตัว แต่เห็นว่าจำเลยกับผู้ตายไม่มีสาเหตุกันมาก่อน การทำร้ายคงเกิดจากการเมา จำเลยใช้มีดเล็ก ๆ ยาวขนาด ๕ นิ้วหัวแม่มือแทง คงไม่มีเจตนาจะให้ถึงตาย หากแต่ถูกที่สำคัญประกอบกับการรักษาไม่ดีพอ นายลิจึงตายจำเลยจึงผิดตาม ก.ม.อาญา ม.๒๕๑ ให้จำคุก ๗ ปี ลดตาม ม.๕๔ ให้ ๒ ปี คงจำคุกไว้ ๕ ปี