คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1089/2497

ฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยมีไม้หวงห้ามโดยมิได้มีตรารอยค่าภาคหลวงประทับไว้ในความครอบครอง ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติป่าไม้ 2484 มาตรา 69 ซึ่งได้แก้ไขใหม่โดย พระราชบัญญัติป่าไม้(ฉบับที่ 3)2494 มาตรา 16 แม้จำเลยให้การรับสารภาพศาลก็ลงโทษจำเลยตามขอไม่ได้เพราะบทมาตราดังกล่าวเป็นเรื่องมีไม้หวงห้ามที่ยังไม่ได้แปรรูปไว้ในความครอบครอง

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีไม้หวงห้ามโดยมิได้มีตรารอยค่าภาคหลวงประทับไว้ในความครอบครองของจำเลยเพื่อการค้า โดยจำเลยพิสูจน์ไม่ได้ว่าได้ไม้นั้นมาโดยชอบด้วยกฎหมาย ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติป่าไม้ 2484 มาตรา 69 ซึ่งแก้ไขใหม่ โดยพระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 3) 2494 มาตรา 16 ซึ่งบทมาตรานี้ผู้มีไม้หวงห้ามไว้ในความครอบครอง จะมีความผิดต่อเมื่อไม้นั้นยังไม่ได้แปรรูป คดีนี้จึงลงโทษจำเลยตามฟ้องของโจทก์ไม่ได้

พิพากษายืน