คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1089/2497

ฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยมีไม้หวงห้ามโดยมิได้มีตรารอยค่าภาคหลวงประทับไว้ในความครอบครอง ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ 2484 ม.69 ซึ่งได้แก้ไขใหม่โดย พ.ร.บ.ป่าไม้ ( ฉบับที่ 3 ) 2494 ม.16 แม้จำเลยให้การรับสารภาพศาลก็ลงโทษจำเลยตามขอไม่ได้เพราะตามมาตราดังกล่าวเป็นเรื่องมีไม้หวงห้ามที่ยังไม่ได้แปรรูปไว้ในความครอบครอง

โจทย์ฟ้องว่า จำเลยมีไม้หวงห้ามโดยมิได้มีตรารอยค่าภาคหลวงประทับไว้ในความครอบครองของจำเลยเพื่อการค้า โดยจำเลยพิศูจน์ไม่ได้ว่าได้ไม่นั้นมาโดยชอบด้วยกฎหมาย ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทย์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ ๒๔๘๔ ม.๖๙ ซึ่งแก้ไขใหม่ โดย พ.ร.บ.ป่าไม้ (ฉบับที่ ๓) ๒๔๙๔ ม.๑๖ ซึ่งบทมาตรานี้ผู้มีไม้หวงห้ามไว้ในความครอบครอง จะมีความผิดต่อเมื่อไม้นั้นไม่ได้แปรรูป คดีนี้จึงลงโทษจำเลยตามฟ้องของโจทก์ไม่ได้

พิพากษายืน