คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 109/2514

พระราชบัญญัติยาสูบ พ.ศ. 2509 มาตรา 26 และ 51 ลงโทษผู้นำใบยาแห้งพันธุ์ต่างประเทศตั้งแต่หนึ่งกิโลกรัมขึ้นไปออกนอกเขตจังหวัดโดยไม่ได้รับอนุญาต โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามบทบัญญัตินี้ต่อมาระหว่างพิจารณาของศาลฎีกา มีพระราชบัญญัติยาสูบ (ฉบับที่ 3)พ.ศ. 2512 ออกใช้บังคับ โดยมาตรา 13 และ 19 บัญญัติให้ยกเลิกมาตรา 26 และ 51 ดังกล่าว เมื่อเป็นเช่นนี้ การกระทำของจำเลยตามฟ้องย่อมไม่เป็นความผิดต่อไป ต้องยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยร่วมกันนำใบยาเวอร์ยีเนียน้ำหนัก 3,763 กิโลกรัม ออกนอกเขตจังหวัดเชียงใหม่เข้ามาในเขตจังหวัดลำพูนโดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติยาสูบ พ.ศ. 2509 มาตรา 26, 51 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยที่ 1 มีความผิดตามพระราชบัญญัติยาสูบ พ.ศ. 2509 มาตรา 26, 51 ให้ปรับจำเลยที่ 1 ตามน้ำหนักใบยาของกลางกิโลกรัมละ 60 บาท เป็นเงิน 225,780 บาท ไม่ชำระค่าปรับให้กักขังแทนมีกำหนด 2 ปี ให้ยกฟ้องคดีเฉพาะจำเลยที่ 2 ที่ 3

จำเลยที่ 1 อุทธรณ์ข้อเท็จจริงและข้อกฎหมาย

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้ยกฟ้องสำหรับจำเลยที่ 1 ด้วย

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยที่ 1 ตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

จำเลยที่ 1 ฎีกาเฉพาะปัญหาข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ระหว่างพิจารณาของศาลฎีกา มีพระราชบัญญัติยาสูบ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2512 มาตรา 13 และ 19 ให้ยกเลิกบทบัญญัติที่เป็นความผิดตามฟ้องผลจึงเป็นว่าการฝ่าฝืนมาตรา 26, 51 แห่งพระราชบัญญัติยาสูบ พ.ศ. 2509 ไม่ถือว่าเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 2

พิพากษายืนในผลที่ให้ยกฟ้องโจทก์