คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1094/2500

โจทก์บรรยายฟ้องว่าโจทก์เป็นเจ้าของสวนยาง มาบัดนี้จำเลยเข้าแย่งถือสิทธิ ขอให้ขับไล่จำเลย ดั่งนี้ ฟ้องของโจทก์เข้าใจได้ว่าโจทก์เป็นเจ้าของที่พิพาท จำเลยเข้าแย่งถือสิทธิครอบครอง จึงเป็นฟ้องที่สมบูรณ์ตาม ป.วิ.แพ่ง มาตรา 172.

โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เป็นเจ้าของสวนยาง ๑ แปลง ผู้มีชื่อเข้าทำการยึดโดยเข้าใจว่าเป็นที่ดินของจำเลย โจทก์ขัดทรัพย์ ศาลพิพากษาให้ปล่อย มาบัดนี้จำเลยเข้าแย่งถือสิทธิ จึงขอขับไล่

จำเลยให้การว่าจำเลยเป็นเจ้าของที่พิพาทโดยครอบครองที่รกร้างว่างเปล่า และว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุม

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง โดยเห็นว่าคำบรรยายฟ้องของโจทก์เมื่อพิเคราะห์แล้วไม่รู้ว่าจำเลยเข้าถือสิทธิอะไร จึงฟ้องเป็นเคลือบคลุม

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการพิจารณาพิพากษาต่อไป

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเป็นว่า ฟ้องของโจทก์บรรยายความเป็นที่เข้าใจได้ว่าโจทก์เป็นเจ้าของที่พิพาท เวลานี้จำเลยเข้าแย่งถือสิทธิครอบครอง จึงขอให้ขับไล่ นับว่าเป็นฟ้องที่สมบูรณ์แล้วตาม ป.วิ.แพ่ง มาตรา ๑๗๒ แล้ว จำเลยก็ต่อสู้ว่าที่พิพาทเป็นของจำเลยครอบครองมา หาได้หลงข้อต่อสู้ไม่ จึงพิพากษายืนให้ยกฎีกาจำเลย.