คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1110/2492

โจทก์ยื่นคำร้องขอแก้ฟ้องโดยกล่าวแต่เพียงว่า ฟ้องของโจทก์ "ยังคลาดเคลื่อนอยู่"ดังนี้ นับว่าโจทก์ไม่ได้แสดงว่า"มีเหตุอันควร" ที่จะขอแก้ฟ้องได้ตามมาตรา 163ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา(อ้างฎีกาที่ 70/2490)

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย ฐานสมคบกันเล่นการพนันแปดเก้าพนันเอาทรัพย์สินกัน จำเลยปฏิเสธ ต่อมาโจทก์ยื่นคำร้องว่า ตามฟ้องที่กล่าวหาว่าจำเลยเล่นการพนันรายนี้ในวันที่ 29 เมษายน 2491 เวลากลางวันนั้น ยังคลาดเคลื่อนอยู่ โจทก์จึงขอแก้เป็นวันที่ 29 เมษายน 2491 เวลากลางคืน ศาลชั้นต้นเห็นว่าคำร้องของโจทก์ไม่แสดงเหตุอันสมควร ไม่อนุญาตให้แก้ แล้วสั่งงดสืบพยาน พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 163ให้โจทก์มีอำนาจยื่นคำร้องขอแก้ฟ้องก่อนมีคำพิพากษา ศาลชั้นต้น ได้แต่ "เมื่อมีเหตุอันควร" และถ้าศาลเห็นสมควรจะอนุญาตก็ได้คดีเรื่องนี้ตามคำร้องโจทก์กล่าวแต่เพียงว่า ฟ้องของโจทก์ยังคลาดเคลื่อนอยู่" ซึ่งเป็นคำกล่าวถึงเหตุที่โจทก์ขอแก้ฟ้องเท่านั้นโจทก์ไม่ได้แสดงเลยว่า "มีเหตุอันควร" อย่างไรที่โจทก์จะขอแก้ฟ้อง

พิพากษายืน