คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1110/2504

ผู้เสียหายไปทวงเงินจำเลยและกลับไปแล้ว จำเลยโกรธผู้เสียหายจึงเดินด่าผู้เสียหายอยู่บนบ้านของจำเลยว่า "บักถวิล โคตรพ่อโคตรแม่มึง มึงไม่สำนึกตัวว่าจะตายโหง กูมีปืนอยู่ 2 กระบอก กูจะเอามึงให้ตายแน่คราวนี้" โดยจำเลยไม่รู้ว่าผู้เสียหายมาแอบฟัง เช่นนี้แสดงว่า จำเลยบ่นด่าคนเดียวเพื่อระบายอารมณ์ที่ไม่พอใจ ไม่มีลักษณะที่น่ากลัวหรือตกใจว่าจำเลยจะยิงผู้เสียหายจริงจังดังที่พูด คำพูดของจำเลยไม่เป็นการขู่เข็ญตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 392

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขู่เข็ญและโฆษณาดูหมิ่นนายถวิลว่า "โคตรพ่อโคตรแม่มึง บักถวิล มึงไม่สำนึกว่ามึงจะตายโหง กูมีปืนอยู่ ๒ กระบอก กูจะเอามันเบิ่ง (กูจะยิงมัน)" เป็นเหตุให้นายถวิลเกิดกลัวความหรือตกใจจะถูกจำเลยฆ่าขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๙๒, ๓๙๓

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นเชื่อคำพยานโจทก์และเห็นนายถวิลเกิดความกลัวจริง พิพากษาว่าจำเลยผิดประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๘๒,๓๙๒ และให้ลงโทษตามมาตรา ๓๙๒ ซึ่งเป็นบทหนัก

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงเช่นเดียวกับศาลชั้นต้น แต่เห็นว่าจำเลยมิได้ขู่เข็ญนายถวิลๆ มาแอบฟังได้ยินเอง พิพากษาแก้ว่าจำเลยผิดประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๙๓ บทเดียว

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๙๒ บัญญัติว่า "ผู้ใดทำให้ผู้อื่นเกิดความกลัวหรือความตกใจโดยการขู่เข็ญ ต้องระวางโทษ ฯลฯ" ความสำคัญจึงอยู่ที่การขู่เข็ญ เรื่องนี้ได้ความว่า จำเลยโกรธผู้เสียหายที่มาทวงเงิน ขณะนั้นจำเลยเมาสุราจึงเดินด่าผู้เสียหายอยู่บนเรือน พฤติการณ์แสดงว่าจำเลยบ่นด่าคนเดียวเพื่อระบายอารมณ์ที่ไม่พอใจ ไม่มีลักษณะที่น่ากลัวหรือตกใจว่าจำเลยจะยิงผู้เสียหายจริงจังดังที่พูด ฉะนั้น คำพูดของจำเลยจึงไม่เป็นการขู่เข็ญ ไม่ผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๙๒

พิพากษายืน