คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1118/2492

คดีมโนสาเร่ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับศาลชั้นต้นในข้อเท็จจริงคู่ความย่อมฎีกาในข้อเท็จจริงได้

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากห้องเช่า เนื่องจากจำเลยไม่ชำระค่าเช่า 8 เดือน เป็นเงิน 160 บาท และจำเลยไม่สงวนทรัพย์สินจำเลยให้การว่า โจทก์ไม่มาเก็บค่าเช่าเอง ห้องรายนี้ได้ทรุดโทรมไปตามธรรมดา เพราะสร้างมากว่า 20 ปีแล้ว จำเลยได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยไม่สงวนทรัพย์สินที่เช่าเสมอกับวิญญูชนจะพึงสงวนทรัพย์สินของตน พิพากษาให้ขับไล่จำเลยและบริวาร ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์มีพยานนำสืบไม่สมฟ้อง จำเลยยังคงได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ห้องรายพิพาทเป็นห้องเก่าแก่ความชำรุดทรุดโทรมที่ศาลไปตรวจเห็นเป็นไปตามสภาพธรรมดา

พิพากษายืน