คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 112/2497

มีคนถอดกลอนเข้าไปในรั้วบ้านสุนัขในบ้านเห่า เจ้าของบ้านตื่นฉายไฟดู เห็นชายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างต้นไม้ห่างบันไดเรือนรวา 1 ศอก เจ้าของบ้านร้องถาม 2 คำ ชายนั้นกลับวิ่งหนีพอถึงกอกล้วยชายนั้นเอาไม้ไผ่พุ่งใส่เจ้าของบ้าน ๆ จึงพุ่งหอกไปที่ชายนั้นปรากฎว่าชายนั้นเป็นโรคเรื้อนและโรคบุรุษจมูกโหว่ หากินทางรับจ้างเลี้ยงโค และถึงแก่ความตายในคืนนั้นเพราะป่วยมาก่อนประกอบกับถูกทำร้ายดังนี้ ถือได้ว่า การกระทำของเจ้าของบ้านเป็นการป้องกันตัว และทรัพย์สินพอสมควรแก่เหตุ

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย ฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙

จำเลยต่อสู้ว่ากระทำโดยป้องกัน

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙ ประกอบด้วยมาตรา ๕๓ ให้จำคุกไว้ ๓ ปี ของกลางริบ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวและทรัพย์สินของจำเลยพอสมควรแก่เหตุ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว ได้ความว่าเมื่อคืนโจทก์หาเวลา ๒๐.๐๐ น.เศษ ฝนตกและชาวบ้านเข้านอนกันหมดแล้ว ได้มีชายคนหนึ่งถอดกลอนเข้าไปในรั้วบ้านของจำเลย สุนักข์ในบ้านจำเลยเห่าจำเลยตื่นและฉายไฟเห็นชายคนนั้นนั่งอยู่ข้างต้นโกศกห่างบันไดเรือนประมาณ ๑ ศอก จำเลยร้องถาม ๒ คำ ชายนั้นกลับวิ่งหนี จำเลยวิ่งตามและร้องขะโมย พอถึงกอกล้วย ชายคนนั้นก็เอาไม้ไผ่พุ่งใส่จำเลยๆ จึงพุ่งหอกไปที่ชายคนนั้น ชาวบ้านพากันมา จึงทราบว่าเป็นนายรุน คนเป็นโรคเรื้อนและโรคบุรุษ จมูกโหว่หากินทางรับจ้างเลี้ยงโค จำเลยไปแจ้งความต่อตำรวจๆ มานำนายรุนไป นายรุนถึงแก่ความตายในคืนนั้นประมาณ ๐๓.๓๓ น. ทั้งนี้เพราะนายรุนป่วยมาก่อน ประกอบกับถูกทำร้ายจึงถึงแก่ความตาย ศาลฎีกาเห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวทรัพย์สินของจำเลยพอสมควรแก่เหตุ จึงพิพากษายืน