คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1121/2495

การซื้อเชื่อไม้กระดานไปจากโรงเลื่อย โดยเซ็นรับไม้กระดานในรายการ ที่ทางโรงเลื่อยทำขึ้นนั้น ไม่มีกฎหมายบังคับว่า การชำระเงินจะต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือหรือเวนคืนเอกสารรายการซื้อของเชื่อ ฉะนั้นจะวินิจฉัยให้ผู้ซื้อเชื่อต้องมีใบเสร็จรับเงินมาแสดงจนครบรายการที่รับไปจึงหาชอบไม่ ศาลอาจวินิจฉัยจากพยานหลักฐานอื่นได้ว่าผู้ซื้อได้ชำระเงินครบถ้วนแล้ว

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยซื้อเชื่อไม้กระดานโรงเลื่อยจักรของบริษัทบริบูรณ์พาณช จำกัด (โจทก์) ไป ๗ คราว เป็นเงิน ๑๖๗๘๒ บาท ๘๖ สตางค์ จำเลยชำระเงินแล้ว ๒๓๒๐ บาท ยังค้างอีก ๑๔๔๖๒ บาท ๘๖ สตางค์ จำเลยยังไม่ได้ใช้ จึงขอให้ศาลบังคับ

จำเลยต่อสู้ว่า ได้ชำระเงินให้โจทก์เสร็จสิ้นแล้ว มิได้ติดค้าง ฯลฯ และต่อสู้ว่า คดีขาดอายุความ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้จำเลยชำระเงินแก่โจทก์ ๑๔๙๒ บาท ๘๖ สตางค์ กับดอกเบี้ย ส่วนหนี้จำนวนอื่นขาดอายุความ

โจทก์,จำเลยต่างฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีจะฟังว่า ขาดอายุความไม่ถนัด แต่เห็นว่าเรื่องซื้อของเชื่ออย่างคดีนี้ ไม่มีกฎหมายบังคับว่า การชำระเงินจะต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือ หรือเวนคืนเอกสารรายการซื้อของเชื่อ จะวินิจฉัยให้จำเลยซึ่งเป็นผู้ซื้อเชื่อมีใบเสร็จรับเงินมาแสดงจนครบรายการที่รับไปหาชอบไม่ประกอบกับพฤติการณ์ที่ปรากฎจากหลักฐานพยานโจทก์ น่าเชื่อ ข้อเท็จจริงว่า จำเลยได้ชำระเงินค่าไม้รายนี้ให้แก่โจทก์เสร็จสิ้นแล้ว

จึงพิพากษากลับให้ยกฟ้อง