คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1133/2497

ศาลจะอาศัยพยานบุคคลและวัตถุพยานแวดล้อมกรณีลงโทษจำเลยก็ได้ เมื่อศาลได้ชั่งน้ำหนักพยานแล้วแน่ใจว่าจำเลยเป็นผู้กระทำผิด แม้คดีจะไม่มีประจักษ์พยานรู้เห็นขณะจำเลยลงมือกระทำผิดก็ตาม

โจทย์ฟ้องว่าจำเลยนี้ บังอาจใช้ของแข็งมีคมเป็นศาสตรวุธทุบตีและฟันทำร้ายร่างกายพระภิกษุฮ้ง เจียมศักดิ์โดยเจตนาจะฆ่าให้ตาย พระภิกษุฮ้งได้ถ้งแก่ความตาย เพราะพิษบาดแผลที่จำเลยทำร้ายขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙

จำเลยให้การปฏิเสธต่อสู้อ้างฐานที่อยู่

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยเป็นผู้กระทำฆาตตกรรมพระภิกษุฮ้ง พิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙ ให้จำคุกตลอดชีวิต

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้แม้โจทก์จะไม่มีประจักษ์พยานรู้เห็นว่า จำเลยได้ทำร้ายผู้มรณภาพ แต่โจทก์ก็มีพยานบุคคลและวัตถุแวดล้อมกรณีมั่นคงพยานฐานที่อยู่ของจำเลย ไม่มีน้ำหนักหักล้างพยานหลักฐานโจทก์ได้ ศาลฎีกาเชื่อสนิทโดยปราศจากความสงสัยว่าจำเลยได้ทำรร้ายพระภิกษุฮ้งถึงแก่ความตาย โดยเจตนาจริงดังฟ้องโจทก์

พิพากษายืนให้ยกฎีกาจำเลย