คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1152/2498

การที่ผู้ตายกับจำเลยต่างฟันกันคนละทีแล้วจำเลยแทงซ้ำอีก 3 ทีในขณะที่ต่อสู้กันนั้นเป็นเรื่องต่อสู้ทำร้ายติดพันกันในการวิวาท ประกอบกับผู้ตายและจำเลยเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ไม่มีสาเหตุอันใดต่อกันเช่นนี้แสดงให้เห็นว่าจำเลยไม่มีเจตนาจะฆ่าผู้ตาย จำเลยหามีผิดตาม ม.249 ไม่ แต่มีผิดเพียง ม. 251

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มีดแทงนายพันบาดเจ็บสาหัส โดยเจตนาฆ่า นายพันถึงแก่ความตายเพราะพิษบาดแผลนั้น ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การรับว่าทำร้ายนายพันตายจริง แต่เพื่อป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตาม ก.ม. อาญา ม. ๒๔๙ ให้จำคุก ๒๐ ปี

จำเลยอุทธรณ์ว่าเป็นกรณีวิวาท ศาลควรลงโทษ ตาม ก.ม.อาญา ม. ๒๕๑ ฐานฆ่าคนโดยไม่เจตนา

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าข้อเท็จจริงได้ความขัดจากคำพยาน โจทก์ว่านายพันกับจำเลยต่างฟันกันคนละทีแล้วจำเลยยังแทงซ้ำอีก ๓ ที ในขณะที่ต่อสู้กัน มิใช่ว่าการวิวาทต่อสู้เลิกลาขาดตอนไปแล้ว จำเลยตามไปแทงซ้ำจึงเป็นเรื่องต่อสู้ทำร้ายติดพันกันในการวิวาทประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งคดีได้ความตามคำพยาน โจทก์ว่านายพันกับจำเลยเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน มิได้มีสาเหตุอันใดต่อกัน เมื่อนายพันถูกแทงแล้วจำเลยยังพูดว่าพี่กูตายแล้ว และนายพันตอบว่าไม่ควรทำพี่อย่างนี้เลย เช่นนี้แสดงให้เห็นว่าจำเลยไม่มีเจตนาฆ่านายพัน หากทำหนักมือไป จะเอาผิดจำเลยตาม ก.ม. อาญา ม. ๒๔๙ ฐานฆ่าคนตายไม่ได้

จึงพิพากษาแก้ให้จำคุก ๑๐ ปี ตาม ก.ม.อาญา ม.๒๕๑