คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1154/2487

ในกรณีย์เรื่องแย่งสิทธิในที่ดินศาลพิพากษาว่าที่ดินเป็นของจำเลยแล้ว ผู้ที่อ้างว่าได้รับโอนที่ดินจากโจทก์ ภายหลังคดีนั้นถึงที่สุดแล้ว ย่อมไม่มีอำนาจจะมาฟ้องขับไล่จำเลยได้

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลย

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า ที่พิพาทเป็นที่รายเดียวกับที่ซึ่งนายทองเอี่ยมเป็นความกับจำเลย ศาลพิพากษาในคดีนั้นว่าเป็นที่ของจำเลย โจทก์ซึ่งอ้างว่าซื้อจากนายทองเอี่ยม ภายหลังที่ศาลอ่านคำพิพากษาฎีกาในคดีนั้น จึงไม่มีสิทธิในที่รายนี้ จึงพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาฟังว่าที่พิพาทเป็นส่วน ๑ ของที่ซึ่งนายทองเอี่ยมเป็นความกับจำเลย โจทก์ผู้รับโอนภายหลังก็ไม่มีสิทธิฟ้องขับไล่ จำเลยฎีกาได้จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง