คดีนี้โจทกืฟ้องว่า จำเลยบังอาจนำน้ำมันยางจากอำเภอพนัสนิคมจังหวัดชลบุรี เข้ามาในท้องที่อำเภอบางคล้า จังหวัดฉะเชิงเทราโดยไม่มีใบเบิกทางโดยไม่ได้รับอนุญาต จำเลยให้การรับสารภาพ แต่ต่อสู้ว่า น้ำมันนั้นได้เสียภาษีแล้ว
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลย และริบน้ำมันยางของกลาง
จำเลยอุทธรณ์ และฎีกาต่อมา
ศาลฎีกาพิจารณาแล้วเห็นว่า เรื่องนี้มีพระราชบัญญัติป่าไม้ 2484 มาตรา 74 บัญญัติไว้ชัดว่า "ของป่าอันได้มาหรือมีไว้เนื่องจากการกระทำผิดต่อพระราชบัญญัตินี้ ให้ริบเสียทั้งสิ้น" แม้น้ำมันยางนั้น จำเลยจะได้เสียภาษีแล้วเป็นของที่อาจมีไว้ได้โดยไม่ผิดกฎหมายก็ตาม แต่การที่จำเลยพาเคลื่อนที่ไปต่างจังหวัดโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้น เป็นการผิดพระราชบัญญัติป่าไม้ซึ่งตามกฎหมายบังคับให้ริบเสียสิ้น จึงพิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น