คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1166/2487

ค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงดูในพิธีสมรสไม่เป็นค่าทดแทนกันจะพึงเรียกจากกันได้ในกรณีย์ผิดสัญญาสมรส

ศาลสั่งในเรื่องหน้าที่นำสืบแล้วเมื่อไม่ปรากฎว่ามีการโต้แย้งไว้ในรายพิจารณาหรือในสำนวนความแล้ว จะยกขึ้นอุทธรณ์ไม่ได

อ้างฎีกาที่ 523/86

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ ๑ , ๒ ได้ตกลงให้จำเลยที่ ๓ ซึ่งเป็นบุตร์สมรสกับโจทก์ แล้วจำเลยที่ ๑ ไม่ยอมไปจดทะเบียนสมรส จึงขอให้คืนสินสอดทองหมั้นและค่าใช้จ่ายในการสมรสให้โจทก์

จำเลยต่อสู้ว่า โจทก์ไม่เคยขอร้องให้ไปจดทะเบียน ส่วนเงินสินสอดและทองหมั้นโจทก์รับคืนไปแล้ว

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ๑. ในเรื่องหน้าที่นำสืบ เมื่อศาลชั้นต้นสั่งให้โจทก์สืบก่อน โจทก์มิโต้แย้งให้ปรากฎในรายงานพิจารณาหรือสำนวนความตามมาตรา ๒๒๖ (๒) โจทก์จึงไม่มีสิทธิอุทธรณ์ ๒. ในเรื่องสินสอดทองหมั้น โจทก์รับคืนไปแล้ว ๓. ในเรื่องค่าใช้จ่ายในการสมรส โจทก์ว่าในการทำพิธีแต่งงานใช้จ่ายไป ๑๕๐๐ บาท ไม่ปรากฎว่าเป็นค่าอะไรแม้เป็นทำนองว่าเป็นค่าเลี้ยงดูกัน ก็ไม่เข้าลักษณะอันพึงเรียกได้ตามมาตรา ๑๔๓๙ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง