คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1186/2500

คลองหรือทางน้ำรายพิพาทได้ขุดขึ้นในที่ดินของเอกชนโดยเจ้าของที่ดินไม่ได้อนุญาตให้เป็นทางสาธารณะการที่มีผู้คนใช้เรือเข้าออกในทางน้ำนี้มานาน หาทำให้ทางน้ำหรือคลองรายพิพาทกลายเป็นทางหลวงหรือทางสาธารณะเสมอไปไม่(อ้างฎีกาที่ 123/2483,83/2494)

ได้ความว่าคลองหรือทางน้ำรายพิพาทได้ขุดขึ้นในที่ดินของฝ่ายจำเลยตั้งแต่ครั้งเป็นของปู่จำเลย ชั้นแรกก็เพื่อใช้ในการลำเลียงพื้นที่นายแหยมซื้อและตัดไปจากในที่ดินของฝ่ายจำเลยหาใช่เจ้าของที่ดินอุทิศโดยตรงหรือโดยปริยายอย่างใดอย่างหนึ่งให้ทางน้ำที่ขุดขึ้นนี้เป็นทางสาธารณะประการใดไม่ และมีผู้คนใช้เรือเข้าออกในทางน้ำนี้มานาน แล้วจำเลยปิดกั้นเสีย

ศาลชั้นต้นฟังว่าทางน้ำรายพิพาทเป็นทางหลวงสาธารณประโยชน์สำหรับสาธารณชนใช้สัญจรไปมา ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 336(1) ปรับ 12 บาท

ศาลอุทธรณ์ฟังว่าคลองหรือลำรางนี้ไม่ใช่ทางหลวงหรือทางสาธารณะพิพากษากลับให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อข้อเท็จจริงได้ความดังกล่าวข้างต้นแม้การที่มีผู้คนใช้เรือเข้าออกในทางน้ำนี้มานาน ก็หาทำให้ทางน้ำหรือคลองรายพิพาทกลับกลายเป็นทางหลวงหรือทางสาธารณะเสมอไปไม่อ้างฎีกาที่ 123/2483 และที่ 183/2494 พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์