คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1200/2530

แม้พยานโจทก์มีเพียงเจ้าหน้าที่ตำรวจผู้จับกุมจำเลยและพนักงานสอบสวนมาเบิกความประกอบคำรับสารภาพของจำเลยในชั้นจับกุมและสอบสวนแต่จำเลยก็ไม่ได้อ้างตัวเองเป็นพยานปฏิเสธคำรับสารภาพดังกล่าว ทั้งยังนำชี้ที่เกิดเหตุ แสดงจุดที่ใช้เป็นช่องทางเข้าบ้านผู้เสียหาย งัดฝาบ้านเข้าไปลักทรัพย์ช่องทางเอาทรัพย์ออกจากบ้านผู้เสียหาย จุดที่ถอดขาตู้โทรทัศน์ทิ้งไว้ ตลอดจนช่องทางที่ออกจากบ้านผู้เสียหาย ตรงกับร่องรอยของคนร้าย ดังนี้เชื่อได้ว่าจำเลยรับสารภาพในชั้นจับกุมและสวบสวนตามความสัตย์จริง และรับฟังลงโทษจำเลยได้.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกับพวกอีก 3 คน ได้ร่วมกันงัดฝาบ้านของนางดวง มลีรัตน์ ผู้เสียหายจนไม้กระดานหลุดเป็นช่อง แล้วลักเอาโทรทัศน์ 1 เครื่อง นาฬิกาข้อมือ 3 เรือน กรรไกร 1 เล่ม กระเป๋า 1 ใบธนบัตรจำนวน 50 บาท รวมราคาทรัพย์ 25,650 บาทไป โดยทุจริต ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335, 83 พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2525 มาตรา 11 และให้จำเลยคืนหรือใช้ราคาทรัพย์แก่ผู้เสียหาย

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา335(1), (3), (4), (7), (8), 83 พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2525 มาตรา 11 จำคุก 3 ปี จำเลยให้การรับสารภาพชั้นสอบสวน เป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 หนึ่งในสาม คงจำคุก 2 ปี ให้จำเลยคืนหรือใช้ราคาทรัพย์ 25,650 บาทแก่ผู้เสียหาย

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยไม่ได้อ้างตัวเองเป็นพยาน ปฏิเสธคำรับสารภาพของตนที่ให้การในชั้นจับกุมและสอบสวน ประกอบทั้งยังนำชี้ที่เกิดเหตุคือสถานที่ ช่องทางและร่องรอยที่คนร้ายเข้าไปลักทรัพย์ในบ้านผู้เสียหายตรงกันเชื่อว่าจำเลยรับสารภาพในชั้นจับกุมและสอบสวนตามความสัตย์จริงที่จำเลยได้ร่วมกับพวกกระทำความผิดดังฟ้อง บุคคลอื่นๆ ที่มาเป็นพยานให้จำเลยนั้นไม่มีบุคคลใดรู้เรื่องของจำเลยดีกว่าตัวจำเลยเอง เชื่อว่าจำเลยกระทำผิดดังฟ้อง

พิพากษากลับ จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83, 335(1), (3), (8) ที่แก้ไขแล้ว ให้บังคับคดีตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น.