คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1249-1250/2492

คดีอาญา เมื่อศาลส่งสำเนาอุทธรณ์ให้ทนายจำเลยรับไป ภายหลังทนายจำเลยแถลงต่อศาลว่าตัวจำเลยไม่ได้รับทราบสำเนาอุทธรณ์เพราะหาตัวไม่พบ ศาลขอให้ทางอำเภอส่งหมายให้จำเลยก็ส่งไม่ได้ ดังนี้ ศาลอุทธรณ์ก็ต้องจำหน่ายคดีเพราะในการพิจารณาคดีอาญาทั้งปวง หลักสำคัญมีอยู่ว่าจำเลยต้องมีตัวอยู่ให้ศาลเรียกมาได้ เมื่อต้องการไม่ว่าเวลาใดๆ (อ้างฎีกาที่ 410/2488)

คดี 2 สำนวนนี้ โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษฐานปล้นทรัพย์ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง โจทก์อุทธรณ์แต่ส่งสำเนาอุทธรณ์ให้นักโทษชายปริ่มไม่ได้ ส่วนนายด้วงจำเลย ทนายนายด้วงได้เป็นรับสำเนาอุทธรณ์ไปได้แถลงว่าตัวนายด้วงจำเลยไม่ได้รับทราบสำเนาอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นได้ส่งสำเนาอุทธรณ์ไปให้อำเภอจัดส่งทางภูมิลำเนา อำเภอรายงานว่าส่งไม่ได้ ศาลอุทธรณ์ให้จำหน่ายคดีทั้ง 2 สำนวน ผู้พิพากษานายหนึ่งเห็นว่า ควรพิจารณาคดีนายด้วงจำเลยไปได้เพราะทนายนายด้วงได้รับสำเนาอุทธรณ์ไปแล้ว

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ในการพิจารณาคดีอาญาทั้งปวงมีหลักสำคัญอยู่ว่าจำเลยต้องมีตัวให้ศาลเรียกมาได้เมื่อต้องการพิจารณาไม่ว่าเวลาใดแม้ในคดีที่จำเลยฎีกาเองและตัวจำเลยได้ยื่นฎีกา หากต่อมาตัวจำเลยไม่อยู่ในอำนาจศาล ศาลก็ไม่ควรพิจารณาคดี และจำหน่ายคดีเสียได้

พิพากษายืน