คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1273/2495

ใช้มีดฟันเขาถูกที่แก้มซ้าย เมื่อแผลหายแล้วเป็นแผลเป็นยาว 8 ซ.ม. ถึงใบหูกว้างประมาณ 1 ซ.ม. เป็นแผลเป็นติดตัวแลเห็นได้ชัดในระยะห่างวาครึ่ง เป็นที่น่าเกลียดมากทำให้เสียความงามของใบหน้า ดังนี้ เป็นแผลถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัวตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 256(6)

(อ้างฎีกาที่ 314/2493)

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายนายม้วน เพิ่มสา มีบาดเจ็บสาหัสตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๖ และขอให้เพิ่มโทษ

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำคุกจำเลย ๒ ปี ตามมาตรา ๒๕๖ เพิ่มโทษตามมาตรา ๗๒ อีก ๑ ใน ๓ เป็นโทษจำคุก ๒ ปี ๘ เดือน

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ลดโทษตามาตรา ๗๙ ด้วยจึงคงจำคุก ๒ ปี

จำเลยฎีกาเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่า บาดแผลของผู้เสียหายไม่ถึงบาดเจ็บสาหัส

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยใช้มีดฟันผู้เสียหายถูกแก้มซ้าย เมื่อแผลหายแล้ว เป็นแผลเป็นยาว ๘ เซ็นติเมตร ถึงใบหูกว้างประมาณ ๑ เซ็นติเมตร เป็นแผลเป็นติดตัวแลเห็นได้ชัดในระยะห่างวาครึ่ง เป็นที่น่าเกลียดมาก ทำให้เสียความงามของใบหน้า เช่นนี้ศาลฎีกาเห็นว่า เป็นแผลถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัวตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๖(๖) แล้ว ตามตัวอย่างคำพิพากษาฎีกาที่ ๓๑๔/๒๔๙๓

จึงพิพากษายืน