คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1274/2493

คดีมีทุนทรัพย์เพียง 2000 บาท ศาลอุทธรณ์ได้พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นแล้ว จึงเป็นคดีต้องห้ามมิให้ฎีกาตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 248 จำเลยจะยื่นคำร้องขอเพิ่มทุนทรัพย์ เพื่อจะให้เป็นคดีที่จะฎีกาได้ต่อไปนั้น ไม่ต้องด้วยความประสงค์และเป็นกรณีที่ไม่ต้องด้วย ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 150 วรรค 3 (จึงไม่ทำให้คดีของจำเลยเป็นคดีที่ฎีกาได้)

คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาให้นาพิพาทราคา ๒๐๐๐ บาทเป็นของโจทก์ห้ามมิให้จำเลยเกี่ยวข้อง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์แล้วยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นว่า เวลานี้ที่พิพาทมีราคาเพิ่มขึ้น ขอให้ศาลสั่งว่าที่พิพาทราคา ๑๐,๐๐๐ บาท ศาลชั้นต้นเห็นว่าในสำนวนไม่มีประเด็นที่จะต้องไต่สวนและรื้อฟื้นตามคำขอสั่งยกคำร้อง

จำเลยอุทธรณ์คำสั่ง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้มีทุนทรัพย์เพียง ๒๐๐๐ บาท ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น เป็นคดีต้องห้ามมิให้ฎีกาในข้อเท็จจริงตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๒๔๘ การที่จำเลยยื่นคำร้องขอเพิ่มทุนทรัพย์ก็เพื่อจะให้เป็นคดีที่จะฎีกาต่อไปได้ ไม่ต้องด้วยความประสงค์และเป็นกรณีที่ไม่ต้องด้วยบทบัญญัติมาตรา ๑๕๐ วรรค ๓ ฎีกาของจำเลยฟังไม่ขึ้น

พิพากษาให้ยกฎีกาของจำเลย