คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1314/2495

ให้เขาอาศัยตั้งร้านตัดผมในตึกที่ตนเช่ามา โดยคิดเอาประโยชน์จากเขามากบ้างน้อยบ้างจากการตัดผม ดังนี้

ไม่ถือว่าเป็นการเช่าหรือเช่าช่วง ฉะนั้นเมื่อไม่ต้องการให้เขาอยู่ต่อไป เขาก็ต้องออกไปจากตึกนั้น

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยอาศัยตั้งร้านตัดผมในตึกที่โจทก์เช่ามา ขอให้ขับไล่และเรียกค่าเสียหาย

จำเลยต่อสู้ว่า ได้เช่าจากโจทก์

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงคงฟังได้ว่าโจทก์เป็นผู้เช่าตึกพิพาทนี้ แล้วให้จำเลยอาศัยตั้งร้านตัดผม โดยโจทก์เอาประโยชน์จากการตัดผมนี้ตามส่วน เมื่อหักกำไรสุทธิกับค่าใช้จ่ายและค่าลงทุนแล้ว ดังนี้ ทั้งโจทก์จำเลยก็เข้าใจตรงกันตั้งแต่แรกเริ่มแล้วว่า ถ้าโจทก์เอาตึกนี้ให้จำเลยเช่าช่วงเจ้าของเดิมจะเลิกสัญญาที่มีต่อโจทก์ ดังนี้ เป็นที่เห็นได้ว่า ทั้งโจทก์และจำเลยย่อมไม่เจตนาที่จำทำสัญญาเช่าตึกรายนี้ต่อกัน ประโยชน์ที่โจทก์ได้จากจำเลยจะฟังว่าเป็นค่าเช่าหาชอบไม่ ฉะนั้นข้อที่โจทก์ว่า โจทก์ไม่ได้ให้เช่า เพียงแต่จำเลยอาศัยตั้งร้านตัดผม จึงฟังได้ โจทก์ไม่ต้องการให้จำเลยอยู่ จำเลยก็ต้องออก

จึงพิพากษาแก้ ให้ขับไล่จำเลยออกจากตึกพิพาท ฯลฯ