คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1315/2493

มีผู้ทุจริตปลอมหนังสือเอาโฉนดที่ดินของเขาไปจำนองไว้กับผู้มีชื่อโดยเจ้าของที่ดินมิได้ประมาทเลินเล่อแต่อย่างใด ดังนี้ ย่อมถือว่าผู้รับจำนองไม่ได้ทรัพย์สิทธิอย่างไรในที่ดินนั้นจะยก ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1299 มาอ้างอิงไม่ได้ เจ้าของที่ดินมีสิทธิขอให้เพิกถอนนิติกรรมจำนองและเรียกให้ส่งโฉนดคืนได้ (อ้างฎีกาที่2049/2492)

โจทก์ฟ้องขอให้เพิกถอนทำลายการจำนอง และสั่งคืนโฉนดที่ดินให้แก่โจทก์ โดยอ้างเหตุว่า ได้มีผู้ปลอมหนังสือเอาโฉนดที่ดินของโจทก์ไปจำนองไว้แก่จำเลย

จำเลยต่อสู้ว่า รับจำนองไว้โดยสุจริต เสียค่าสินจ้างกับจดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมายแล้ว

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้เพิกถอนทำลายการจำนอง ให้จำเลยคืนโฉนดให้โจทก์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา โดยฎีกาได้แต่เฉพาะข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่า กรณีเช่นนี้มิใช่เป็นการที่จำเลยได้ทรัพย์สิทธิอย่างใดไปเลย เพราะตามข้อเท็จจริงเจ้าของกรรมสิทธิ์ในทรัพย์มิได้ทำนิติกรรมอย่างใดกับจำเลย ทั้งมิได้มีความประมาทเลินเล่ออย่างใด ในการที่จำเลยแสดงเจตนากับผู้ทุจริตปลอมหนังสือฉ้อโกงทรัพย์ เมื่อจำเลยไม่ได้ทรัพย์สิทธิมาอย่างไรแล้ว จำเลยจะยกเอาประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1299 ขึ้นมาอ้างอิงย่อมไม่ได้ ดังที่ศาลฎีกาเคยวินิจฉัยไว้แล้วหลายเรื่อง เช่นในคำพิพากษาฎีกาที่ 2049/2492

จึงพิพากษายืน