คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1319/2506

ผู้ให้เช่าไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าของทรัพย์ที่ให้เช่า

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้ตกลงให้โจทก์เช่ารถมีกำหนด 1 ปี รถที่ให้เช่านี้ชำรุดอยู่ ได้ตกลงกันให้โจทก์เป็นผู้ซ่อมรถให้ใช้การได้ ด้วยทุนทรัพย์ของโจทก์เอง ครั้นโจทก์รับมอบรถมาซ่อมและเช่าได้ไม่ถึงครึ่งปี จำเลยก็เอารถคืนไปเสีย โจทก์ทวงค่าซ่อมรถก็ไม่ยอมใช้ให้ ขอให้บังคับใหัจำเลยใช้เงินค่าซ่อมรถ ดังนี้เป็นที่เห็นได้ว่าที่โจทก์กล้าลงทุนซ่อมรถเอาเองก็โดยหวังว่าจะได้ใช้รถ 1 ปี เมื่อจำเลยผิดสัญญาไม่ให้โจทก์ได้ใช้รถตามที่ตกลงกันไว้ โจทก์ก็มีสิทธิแสดงความเสียหายต่าง ๆ เพื่อเรียกร้องจากจำเลยในฐานผิดสัญญาได้ การที่ได้ลงทุนซ่อมรถไปนั้น ก็เป็นความเสียหายส่วนหนึ่งเสมือนกัน ศาลย่อมบังคับให้จำเลยใช้ให้โจทก์ได้ จำเลยจะอ้างว่าเป็นการบังคับนอกคำฟ้องเพราะโจทก์ไม่ได้ฟ้องเรียกค่าเสียหายหาได้ไม่

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ตกลงให้โจทก์เช่ารถของจำเลย เป็นรถยนต์บรรทุก คันหนึ่งกับรถบดถนนคันหนึ่ง ซึ่งชำรุดใช้การไม่ได้ โดยให้โจทก์เป็นผู้ซ่อมรถให้ใช้การได้โดยทุนทรัพย์ของโจทก์เอง มีกำหนด ๑ ปี โจทก์รับมอบรถมาซ่อมเสียค่าซ่อมไปรวม ๙,๓๒๐ บาท ๓ เดือนนับแต่ให้เช่า จำเลยก็ขอรับรถบรรทุกคืนไป คงตกลงให้เช่าแต่รถบดถนนมีกำหนด ๑ ปี อีก ๒ เดือน ต่อมาขณะที่สามีโจทก์นำรถบดถนนไปรับจ้าง จำเลยแจ้งความต่อตำรวจ ๆ เรียกตัวสามีโจทก์ไปและสามีจำเลยได้แนะนำให้สามีโจทก์นำรถบดถนนไปไว้บ้านจำเลย แล้วจำเลยกับสามีไม่ยอมชำระค่าซ่อมรถให้โจทก์ โจทก์ทวงถามจำเลย ๆ ก็เพิกเฉย ขอให้บังคับให้จำเลยชำระเงิน ๙,๓๒๐ บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ย

จำเลยให้การปฏิเสธความรับผิดต่อโจทก์

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน ๙,๓๒๐ บาทแก่โจทก์พร้อมด้วยดอกเบี้ย ร้อยละ เจ็ดครึ่งต่อปี นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จ

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่า จำเลยได้ตกลงให้โจทก์เช่ารถรายพิพาทจริง รถชำรุดต้องซ่อมจึงจะใช้การได้ โจทก์เป็นผู้ออกค่าซ่อมจริง แล้ววินิจฉัยข้อกฎหมายว่า

๑. ข้อที่จำเลยอ้างว่าไม่ใช่รถของจำเลย ก็ไม่เป็นเหตุที่จะให้ฟังว่าจำเลยไม่ได้ให้โจทก์เช่าเพราะผู้ให้เช่าไม่จำต้องเป็นเจ้าของทรัพย์ที่ให้เช่าก็ได้

๒. ที่จำเลยฎีกาว่า แม้จะฟังว่าจำเลยได้ตกลงให้โจทก์เช่ารถและจำเลยเป็นฝ่ายผิดสัญญาก็ดี แต่ตามฟ้องโจทก์เรียกเอาค่าซ่อมรถโดยเฉพาะเจาะจง ซึ่งเป็นหน้าที่ของโจทก์ ต้องออกค่าซ่อมเองตามสัญญา เมื่อโจทก์เสียค่าซ่อมไปแล้วจำเลยไม่มีหน้าที่จะต้องเก็บค่าซ่อมนั้น ให้โจทก์ เมื่อโจทก์หาว่าจำเลยผิดสัญญา ก็มีอำนาจฟ้องให้บังคับตามสัญญาหรือเรียกค่าเสียหายได้ แต่เรื่องนี้ โจทก์ไม่ได้ฟ้องเรียกค่าเสียหาย ศาลจะบังคับให้จำเลยคืนเงินค่าซ่อมรถไม่ได้เพราะนอกคำฟ้องนั้น เห็นว่า เป็นที่เห็นได้ว่าการที่โจทก์กล้าลงทุนซ่อมรถเอาเองก็โดยหวังว่าจะได้ใช้รถตลอดระยะเวลา ๑ ปี ตามที่ตกลงกัน เมื่อจำเลยเป็นฝ่ายผิดสัญญาไม่ยอมให้โจทก์ได้ใช้รถตามที่ตกลงกันไว้ โจทก์จึงมีสิทธิแสดงถึงความเสียหายต่าง ๆ เพื่อเรียกร้องจากจำเลยในฐานผิดสัญญาได้ การที่โจทก์ลงทุนซ่อมรถก็เป็นความเสียหายส่วนหนึ่งของโจทก์เหมือนกัน ศาลย่อมบังคับให้จำเลยใช้ค่าซ่อมรถแก่โจทก์ได้ พิพากษายืน