คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1320/2510

ยื่นคำขอรับชำระหนี้ในคดีล้มละลาย เมื่อเจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์คัดค้านว่าเป็นหนี้ที่เกิดขึ้นจากการสมยอม ผู้ยื่นคำขอรับชำระหนี้ย่อมมีภาระในการนำสืบแสดงตามข้ออ้างของตน หากผู้ร้องนำสืบแสดงเช่นนั้นไม่ได้ศาลย่อมไม่อนุญาตให้รับชำระหนี้นั้น

คดีนี้นายไต้ห่อหรือกั๊นอึ่ม แซ่หลี ยื่นคำขอรับชำระหนี้ตามหนังสือสัญญากู้ยืม เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์คัดค้านว่าหนี้เกิดจากการสมยอมไม่ชอบด้วยกฎหมาย และเป็นหนี้ซึ่งเจ้าหนี้ยอมให้ลูกหนี้กระทำขึ้นโดยที่เจ้าหนี้รู้อยู่แล้วว่าลูกหนี้มีหนี้สินล้นพ้นตัว ขอให้ยกคำขอรับชำระหนี้ เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์สอบสวนเจ้าหนี้และลูกหนี้แล้ว ส่วนเจ้าหนี้ผู้คัดค้านไม่ติดใจนำพยานมาให้สอบสวนเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์เห็นว่า พยานหลักฐานของเจ้าหนี้ไม่มีน้ำหนักพอให้เชื่อได้ว่ามีการกู้ยืมเงินกันจริง ศาลชั้นต้นเห็นชอบด้วย ความเห็นของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ จึงมีคำสั่งให้ยกคำขอรับชำระหนี้รายนี้

ผู้ขอรับชำระหนี้อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ เป็นอนุญาตให้เจ้าหนี้ได้รับเฉลี่ยชำระหนี้ตามจำนวนในคำขอ

เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า พยานหลักฐานของผู้ขอรับชำระหนี้แสดงให้เชื่อไม่ได้ว่าได้มีการกู้ยืมเงินกัน คดีนี้เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์คัดค้านว่าหนี้รายนี้เกิดขึ้นจากการสมยอม ผู้ร้องจึงมีภาระในการนำสืบแสดงตามข้ออ้างของตน เมื่อผู้ร้องนำสืบแสดงไม่ได้ ผู้ร้องจึงไม่อาจชนะคดี

พิพากษากลับ บังคับคดีตามคำสั่งของศาลชั้นต้น