คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1321/2498

สามีแยกกับภรรยาเดิมไปประกอบพิธีแต่งงานกับหญิงอื่นใหม่เช่นนี้เป็นการกระทำแสดงออกชัดว่าสามีสละละทิ้งภรรยาเด็ดขาดไปแล้ว กล่าวคือถ้าจำเลยไม่รับรองต่อภรรยาคนใหม่ว่าเลิกกับภรรยาเดิมเด็ดขาดแล้วภรรยาคนใหม่และผู้ปกครองจะไม่ประกอบพิธีให้ หากเป็นการที่จำเลยตั้งใจกล่าวเท็จแก่ภรรยาคนใหม่ให้หลงเข้าใจผิดก็เป็นการกระทำที่เย้ยหยันแก่ภรรยาเดิมให้ได้รับความอัปยศอดสูเป็นอย่างยิ่งเช่นนี้ก็ดี และการที่ภรรยาใหม่อยู่กินกับสามียังบ้านเรือนสามีก็เป็นปฏิปักษ์ต่อการเป็นสามีภรรยากันระหว่างสามีกับภรรยาเดิมอย่างร้ายแรงก็ดี ทั้งหลายนี้เป็นเหตุให้ภรรยาฟ้องหย่าได้ อนึ่งแม้จะปรากฏภายหลังว่าภรรยาคนใหม่ได้ละทิ้งสามีไปเสียแล้วก็หาใช่ความดีของสามีที่จะนำมาเป็นเหตุแก้ตัวได้ไม่

โจทก์ฟ้องว่าโจทก์กับจำเลยเป็นสามีภรรยากันโดยชอบด้วยกฎหมาย จำเลยจงใจละทิ้งโจทก์ และบังอาจกล่าวคำหมิ่นประมาทโจทก์และบิดามารดาโจทก์หลายครั้งว่าโจทก์มีชู้โดยมิเป็นความจริงขอให้ศาลพิพากษาให้หย่าขาดจากการเป็นสามีภรรยากัน

จำเลยต่อสู้ว่ามิได้ละทิ้งโจทก์ จำเลยมิได้มีภรรยาใหม่ หญิงนั้นอยู่กับจำเลยในฐานเป็นนางบำเรอจำเลยไม่เคยหมิ่นประมาทโจทก์หรือบุพการีโจทก์

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้โจทก์จำเลยหย่าขาดจากการเป็นสามีภรรยากัน

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา ศาลฎีกาฟังว่าโจทก์จำเลยเป็นสามีภรรยากันโดยชอบด้วยกฎหมาย ต่อมาจำเลยเอาเงิน 1,500 บาทไปจากโจทก์แล้วไปอยู่บ้านจำเลยไม่ได้ไปมาหาสู่และเลี้ยงดูส่งเสียโจทก์เป็นเวลาถึง 3 ปี ทั้งจำเลยประกอบพิธีแต่งงานใหม่ การกระทำของจำเลยดังกล่าวแสดงออกหน้าโดยแจ้งชัดว่า จำเลยได้สละละทิ้งโจทก์เด็ดขาดไปแล้ว อนึ่งถ้าจำเลยไม่รับรองต่อภรรยาคนใหม่ว่าเลิกกับโจทก์เด็ดขาด ภรรยาคนใหม่และผู้ปกครองคงจะไม่ประกอบพิธีให้อย่างครึกโครม หากเป็นการที่จำเลยตั้งใจกล่าวเท็จแก่ฝ่ายภรรยาคนใหม่ให้หลงเข้าใจผิด ก็เป็นการกระทำที่เย้ยหยันแก่โจทก์ให้ได้รับความอัปยศอดสูเป็นอย่างยิ่ง และการที่ภรรยาคนใหม่อยู่กินกับจำเลยยังบ้านเรือนจำเลยก็เป็นปฎิปักต์ต่อการที่จำเลยและโจทก์เป็นสามีภรรยากันอย่างร้ายแรง ซึ่งในระยะนี้จะเห็นได้ชัดว่าจำเลยได้ตัดสินใจเลิกกับโจทก์อย่างแน่นอนโดยไม่มีปัญหาอันใดแล้ว โจทก์มีเหตุผลหลายประการที่จะฟ้องหย่าได้ แม้ภายหลังจะปรากฏว่าภรรยาคนใหม่ได้ละทิ้งจำเลยไปเสียแล้วก็หาใช่เป็นความดีของจำเลยที่จะนำมาแก้ตัวต่อโจทก์ไม่

พิพากษายืน