คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1322/2498

จำเลยร่วมรู้กับตัวการในการวิ่งราวทรัพย์ แต่จำเลยมิได้ลงมือทำการวิ่งราวด้วยพฤติการณ์ยังชี้ไม่ได้ว่ามีการแบ่งแยกหน้าที่กันทำ จำเลยเป็นแต่ให้รถเพื่อใช้เป็นกำลังพาหนะเท่านั้นการกระทำของจำเลยจึงเป็นเพียงผู้สมรู้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกับนายแผ้วซึ่งถูกฟ้องแล้ว สมคบกันวิ่งราวสายสร้อยของนางไปล่ สุคันธวณิชไป ๑ เส้น ก่อนคดีนี้จำเลยเคยต้องโทษยังไม่เกิน ๕ ปี ขอให้ลงโทษและเพิ่มโทษ

จำเลยปฏิเสธความผิด ข้อต้องโทษรับ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดตาม ก.ม.อาญา ม.๒๙๗,๖๓,๗๒ จำคุก ๔ ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยมีความผิดฐานเป็นผู้สมรู้เท่านั้น พิพากษาแก้ว่าจำเลยผิด ก.ม.อาญา ม. ๒๙๗,๖๕,๗๒ จำคุก ๒ ปี ๘ เดือน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าข้อเท็จจริงฟังได้ว่าจำเลยร่วมรู้ในการที่นายแผ้วจะวิ่งราวด้วย แต่ยังชี้ไม่ได้ว่ามีการแบ่งหน้าที่กันทำจำเลยเป็นเพียงแต่ให้รถจักรยานสามล้อเครื่องเพื่อใช้เป็นกำลังพาหนะที่จะพานายแผ้วหนี การกระทำของจำเลยจึงเป็นเพียงผู้สมรู้ไม่ถึงขั้นตัวการ (อ้างฎีกาที่ ๕๘๗/๒๔๙๖) พิพากษายืน