โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยสมคบกันฆ่านายเขียว คชพงษ์ และนายดา บุรีวงษ์ตายโดยเจตนา และทำร้ายนายมุ่ย โกสุมมีบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๑, ๒๔๙, ๒๕๔, ๓๓๘(๓) และให้รินของกลาง
จำเลยต่อสู้ว่า นายเขียว นายดานายุมุ่ยกับพวกเป็นคนร้ายปล้นทรัพย์ จำเลยได้ขัดขวางและป้องกันตัว
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า นายกว้างจำเลยผิดตามมาตรา ๒๔๙ นายนิ่มจำเลยผิดตามมาตรา ๒๕๔ ฯลฯ
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
นางกว้างผู้เดียวฎีกา
ศาลฎีกาเชื่อข้อเท็จจริงตามคำพยานจำเลยว่า ผู้ตายกับพวกรวม ๕ คน ได้มาทำการโจรกรรมเอากำลังถือห่อของไป นายกว้างจำเลยจึงยิงผู้ที่กำลังพาเอาทรัพย์ไป การกระทำของนายกว้างจำเลย จึงเป็นการกระทำเพื่อป้องกัน แต่ปรากฎว่านายกว้างยิงผู้ที่ตนเข้าใจว่าเป็นผู้ร้าย ในขณะที่กำลังวิ่งหนี โดยผู้ที่กำลังวิ่งหนีมิได้กระทำอะไรแก่นายกว้างจำเลย การกระทำของนายกว้างจำเลยจึงเป็นการรุนแรงเกินสมควรแก่เหตุไป จึงพิพากษาแก้ว่านายกว้างจำเลยผิดตามมาตรา ๒๔๙,๕๓ ให้จำคุก ๓ ปี