คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1344/2492

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโดยถือว่าทางพิจารณาได้ความต่างกับฟ้อง ก็คือถือว่า ทางพิจารณาไม่ได้ความว่าจำเลยทำผิดตามฟ้องนั่นเอง เป็นการพิพากษาโดยอาศัยข้อเท็จจริงและศาลอุทธรณ์ก็พิพากษายกฟ้องโดยอาศัยข้อเท็จจริงที่ไม่เชื่อว่าจำเลยได้กระทำผิดดังข้อหา ดังนี้ คดีโจทก์ต้องห้ามฎีกาต่อไปตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา219

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาจำเลยปฏิเสธ ศาลชั้นต้นเห็นว่าพยานโจทก์เบิกความ ถึงเดือนที่เกิดเหตุผิดจากฟ้องไป 1 เดือน ข้อเท็จจริงต่างกับฟ้อง พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเรื่องวันทำผิดพยานจำผิดพลาดไป แต่คำพยานโจทก์ไม่น่าเชื่อว่าจำเลยทำผิดตามฟ้อง คงพิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลเดิมยกฟ้องโดยถือว่า ทางพิจารณาได้ความต่างกับฟ้อง ก็คือ ทางพิจารณาไม่ได้ความว่าจำเลยทำผิดตามฟ้องนั่นเอง เป็นการพิพากษาโดยอาศัยข้อเท็จจริง และศาลอุทธรณ์ก็ยกฟ้องโดยอาศัยข้อเท็จจริงที่ไม่เชื่อจากพยานโจทก์ คดีโจทก์จึงต้องห้ามฎีกาต่อไปตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 219

พิพากษายกฎีกาโจทก์