คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1362/2494

ศาลไปตรวจที่เกิดเหตุตามคำขอของจำเลย แม้จำเลยจะขอเมื่อสืบพยานโจทก์จำเลยเสร็จจนแถลงหมดพยานแล้ว ก็ดี ศาลก็มีอำนาจรับฟังการตรวจสถานที่เกิดเหตุมาวินิจฉัยคดี ได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ หรือรับของโจรตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๙๔,๓๒๑

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ ไม่ฟังว่าจำเลยกระทำผิดดั่งข้อหา พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา ปัญหาข้อกฎหมาย

คดีนี้ในการพิจารณา โจทก์จำเลยทั้งสองฝ่ายสืบพยาน และเมื่อสืบพยานหมดแล้ว ก็แถลงต่อศาลว่าหมดพยานแล้ว หลังจากนั้นจำเลยกลับแถลงต่อศาล ขอให้ศาลไปตรวจที่เกิดเหตุ ศาลก็ไปตรวจที่เกิดเหตุ ในการวินิจฉัยข้อเท็จจริง ทั้งศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์อาศัยหลักฐานการตรวจที่เกิดเหตุมาประกอบการวินิจฉัย โจทก์เถียงว่า ผิด ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๘๖,๘๗,๘๘ ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๑๕ ฉะนั้นจะรับฟังการตรวจที่เกิดเหตุ ไม่ได้

ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลชั้นต้นไปตรวจที่เกิดเหตุก็เพื่อจะให้รู้ว่า พยานโจทก์เบิกความจริงหรือไม่จริง คำเบิกความพยานโจทก์น่าจะไม่จริงเช่นนี้แล้ว ไฉนอัยการโจทก์จะกลับไม่ให้ฟงเสียอีกเล่า ศาลชั้นต้นปฏิบัติชอบแล้ว

คงพิพากษายืน