โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขนน้ำสุรา ๔๕ ขวด มีน้ำสุรา ๒๙.๑๒๕ ลิตรจากตำบลหัวลำโพง อำเภอปทุมวัน จังหวัดพระนคร ไปยังตำบลบางทราย อำเภอบางปลาสร้อย อำเภอเมืองชลบุรี จังหวัดชลบุรี โดยมิได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษและริบของกลาง จำเลยรับสารภาพ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีผิดตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ. ๑๒๔๘ มาตรา ๑๑,๑๒ ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๕๙ ปรับ ๕๐ บาท ของกลางต่ำกว่า ๑๐ ลิตรเท่ากับ ๑๕ ขวดคืนจำเลย ริบฉะเพาะส่วนที่เกินกว่านี้ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง ของกลางคืนจำเลย มีผู้พิพากษานายหนึ่งทำความเห็นแย้งว่าจำเลยควรมีผิดตามฟ้องและริบของกลางทั้งหมด
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีเรื่องนี้อย่างเดียวกันนี้ศาลฎีกาได้วินิจฉัยในคดีที่ ๘๗๗/๒๔๙๒ ว่าฟ้องของโจทก์แสดงว่าจำเลยขนไปต่างตำบลซึ่งอยู่ต่างจังหวัดกัน เมื่อได้พิเคราะห์ถึงกฎหมายว่าด้วยภาษีชั้นในประกอบกับ พ.ร.บ.ปรับปรุงกระทรวงทะบวงกรมและพระราชกฤษฎีกาจัดระเบียบราชการกรมสรรพสามิตต์แล้ว พึงเห็นได้ว่าการขนย้ายน้ำสุรา ดังที่โจทก์บรรยายในฟ้องนั้น เป็นการขนต่างตำบลตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ. ๑๒๔๘ มาตรา ๑๑ และคดีเรื่องนี้เป็นเรื่องฝ่าฝืนข้อห้ามของกฎหมายที่ห้ามมิให้ขนน้ำสุรามีปริมาณเกิน ๑๐ ลิตร โดยมิได้รับอนุญาต เมื่อจำเลยขนน้ำสุราเกินปริมาณดังกล่าวแล้ว น้ำสุราทั้งหมดรวมกันเกิดเป็นความผิด
พิพากษากลับ ให้ลงโทษจำเลยตามศาลชั้นต้น และริบสุราของกลางทั้งหมด.