คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1370/2503

คดีอาญา ถ้าศาลอุทธรณ์จะพิพากษาไม่ลงโทษหรือลดโทษให้จำเลย หากเป็นเหตุอยู่ในส่วนลักษณะคดี ถึงแม้โจทก์อุทธรณ์ฝ่ายเดียวเฉพาะจำเลยอื่นที่ศาลชั้นต้นยกฟ้องก็ตาม ศาลอุทธรณ์ก็มีอำนาจพิพากษาตลอดไปถึงจำเลยคนที่ถูกศาลชั้นต้นลงโทษให้ความผิดฐานเดียวกัน หรือต่อเนื่องกันได้ คู่ความฝ่ายใดอุทธรณ์ไม่สำคัญตามฎีกาที่ 1031/2498 (ประชุมใหญ่ครั้งที่ 23/2503)

คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์และฆ่ากระบือโดยไม่มีรับอนุญาต

จำเลยให้การปฏิเสธ

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า นายเหมือยจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๓๕ พระราชบัญญัติอากรฆ่าสัตว์ พ.ศ. ๒๔๘๘ มาตรา ๕, ๑๑ ให้จำคุก นายเหมือยจำเลย ๑ ปี ปรับ ๑๐๐ บาท ส่วนจำเลยอื่นอีก ๔ คน ให้ยกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยอื่นอีก ๔ คน

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องโจทก์ ปล่อยนายเหมือยจำเลยไปด้วยนอกนั้นยืน

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษนายเหมือยจำเลย และฎีกาข้อกฎหมายว่า ศาลอุทธรณ์ไม่มีอำนาจยกฟ้องนายเหมือยจำเลยตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๑๓ มีสารสำคัญว่า ถ้าศาลอุทธรณ์จะพิพากษาไม่ลงโทษหรือลดโทษให้จำเลย หากเป็นเหตุอยู่ในส่วนลักษณะคดี ถึงแม้โจทก์อุทธรณ์ฝ่ายเดียวเฉพาะจำเลยอื่นที่ศาลชั้นต้นยกฟ้องก็ตาม ศาลอุทธรณ์ก็มีอำนาจพิพากษาตลอดไปถึงจำเลยคนที่ถูกศาลชั้นต้นลงโทษในความผิดฐานเดียวกันหรือต่อเนื่องกันได้ คู่ความฝ่ายใดเป็นผู้อุทธรณ์ไม่สำคัญ

ส่วนข้อเท็จจริงฟังตามศาลอุทธรณ์

พิพากษายืน