คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1375/2500

จำเลยกู้เงินโจทก์ไป เวลาผ่อนใช้ก็ให้โจทก์เซ็นรับรองการใช้ไว้ในสมุด ต่อมาสมุดหาย จำเลยอ้างพยานบุคคลสืบความข้อนี้ได้

โจทก์จะเถียงว่าการเซ็นในสมุดไม่มีอากรแสตมป์ปิด ถือว่าไม่เป็นหลักฐานรับเงินที่ถูกต้องนั้น เถียงไม่ได้ เพราะศาลฟังพยานบุคคลประกอบ ไม่ใช่ฟังเอกสาร

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกู้เงินโจทก์ไปหนึ่งหมื่นบาทแต่ 8 ธันวาคม2494 ยังไม่ใช้และไม่ส่งดอก จึงฟ้องให้ศาลบังคับ

จำเลยต่อสู้ว่ายืมจริง แต่ผ่อนใช้หมดแล้วทุกครั้งที่ใช้โจทก์เซ็นรับไว้ในสมุด ๆ นั้นหายเสียแล้ว

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วฟังว่า จำเลยใช้แล้วจึงพิพากษาให้ยกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การเซ็นรับในสมุดถือว่ามีหลักฐานการใช้เงินเป็นหนังสือตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 653 แล้ว และการที่สมุดหาย จำเลยนำพยานบุคคลมาสืบถึงการลงรับเงินไว้ในสมุด จะเถียงว่าการเซ็นรับเงินในสมุดไม่ติดอากรแสตมป์ (โดยจำเลยรับ) เป็นการใช้ไม่ได้นั้นไม่ได้ เพราะศาลฟังพยานบุคคลประกอบเพียงว่าจำเลยได้ใช้เงินแก่โจทก์แล้วตามข้อต่อสู้จริงหรือไม่เท่านั้น จึงพิพากษายืน