คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1380/2493

จำเลยเคยถูกอัยการเป็นโจทก์ฟ้องหาว่าทำร้ายร่างกายผู้เสียหายถึงบาดเจ็บ จำเลยรับสารภาพศาลจึงพิพากษาลงโทษจำเลยว่ามีความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญา ม. 245 ผู้เสียหายจึงได้มาเป็นโจทก์เรียกค่าเสียหายจากจำเลยในทางแพ่งจำเลยย่อมต่อสู้ว่าที่ผู้เสียหายถูกทำร้ายมีบาดเจ็บนั้นเนื่องจากการวิวาทระหว่างจำเลยกับผู้เสียหาย ผู้เสียหายไม่มีอำนาจฟ้องเรียกค่าเสียหายจากจำเลยดังนี้ได้ (เพราะข้อเท็จจริงทางอาญาในคดีก่อนนั้น ศาลไม่ได้พิจารณาชี้ขาดประเด็นว่าวิวาทหรือไม่ศาลก็ย่อมลงโทษ จำเลยตามมาตรา 254 ได้)

โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหาย ๒๙๔๐ บาท จากจำเลยโดยกล่าวว่าจำเลยจงใจทำร้ายร่างกายโจทก์มีบาดเจ็บโดยใช้ไม้ตี แจ้งตามสำนวนอาญาคดีแดงที่ ๙๑/๒๔๙๒

จำเลยต่อสู้ว่าโจทก์ก่อเหตุให้เกิดการวิวาทระหว่างโจทก์จำเลย โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องเรียกค่าเสียหาย

ศาลชั้นต้นเห็นว่าโจทก์จำเลยวิวาทกัน โจทก์ไม่มีสิทธิฟ้องพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้จำเลยใช้เงินตามฟ้อง

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าข้อนำสืบของจำเลยขัดกับคำให้การของจำเลยในคดีก่อน ไม่น่าเชื่อพิพากษายืน