คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1411/2494

ปลัดอำเภอทำหนังสือใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวในหน้าที่ราชการของตน ให้แก่คนต่างด้าวผู้ไม่มีสิทธิจะอยู่ในเมืองไทยได้ โดยจดข้อความเท็จลงในใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวนั้น เพื่อให้เห็นว่า มีสิทธิอยู่ในเมืองไทยได้ ดังนี้ปลัดอำเภอผู้นั้นย่อมมีความผดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 230 แต่ไม่ผิดตามมาตรา 222,224,229

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๑ รับราชการเป็นปลัดกระทำผิด คือ จำเลยที่ ๓ เป็นคนต่างด้าวได้รับอนุญาตให้เข้ามาอยู่ในประเทศไทยได้ชั่วคราวเพียง ๒๕ วัน จำเลยที่ ๓ สมคบกับจำเลยที่ ๒ ให้สินบนเป็นเงิน ๓๕๐ บาทแก่จำเลยที่ ๑ ซึ่งมีอำนาจหน้าที่ออกใบสำคัญประจำคนต่างด้าวโดยเจตนาให้จำเลยทำใบสำคัญประจำคนต่างด้าวปลอมให้จำเลยที่ ๓ เพื่อแสดงว่าจำเลยที่ ๓ เป็นบุคคลต่างด้าวมีถิ่นที่อยู่ในประเทศไทยถูกต้องตามกฎหมาย จำเลยที่ ๑ จึงได้รับเงินแล้ว ได้ทำใบสำคัญประจำคนต่างด้าวปลอมทั้งฉะบับขอให้ลงโทษ

จำเลยปฎิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยที่ ๑ ผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๑๒๖,๑๓๗,๑๓๘,๒๒๒,๒๒๙,๒๓๐ จำคุก ๕ ปี จำเลยที่ ๒ ผิดตามมาตรา ๒๒๒,๒๒๔,๒๒๙ นอกนั้นยืน

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยที่ ๑ ฐานปลอมหนังสือด้วย

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยที่ ๑ ทำหนังสือใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวในหน้าที่ราชการของจำเลยที่ ๑ แต่ทำไปนอกระเบียบข้อบังคับ สำหรับตัวจำเลยที่ ๓ ก็เป็นคนต่างด้าวไม่มีสิทธิจะอยู่ในเมืองไทยได้ ข้อความที่จำเลยที่ ๑ จดลงในใบสำคัญของกลางเป็นข้อความเท็จ จึงเป็นความผิดโดยตรงต้องตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๓๐ ซึ่งอยู่ในหมวดความผิดฐานปลอมหนังสือนั้นเอง

จึงพิพากษายืน