คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1414/2493

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยยักยอกข้าวสารของโจทก์ แต่ในฟ้องระบุแต่เพียงวันที่จำเลยได้รับมอบข้าวไปจากโจทก์ มิได้ระบุวันเวลาที่หาว่า จำเลยยักยอกข้าวไว้เลย และจะตีความว่าโจทก์หาเอาวันที่มอบข้าวเป็นวันกระทำผิด ก็ไม่ได้แล้ว ก็ต้องถือว่าฟ้องของโจทก์ไม่สมบูรณ์ตามกฎหมาย

โจทก์ฟ้อง บรรยายว่า เมื่อวันที่ 29 สิงหาคม 2488 เวลากลางวันจำเลยได้รับมอบข้าวสารจากโจทก์ เพื่อไปส่งแก่นายวิรัชหรือโจทก์ที่ 2 แล้วจำเลยกลับมีเจตนาทุจริตยักยอกเอาข้าวสารจำนวนนั้นไปเป็นประโยชน์ส่วนตัวเสีย ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 314 จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนในข้อยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นตามฟ้องของโจทก์มิได้ระบุวันเวลาที่หาว่า จำเลยยักยอกข้าวไว้เลยและจะตีความว่าโจทก์หาเอาวันที่มอบข้าวเป็นวันกระทำผิดก็ไม่ได้ เพราะฟ้องของโจทก์ได้ระบุสถานที่เกิดเหตุถึง 2 จังหวัดคือ จังหวัดสมุทรสงคราม และจังหวัดสงขลา แสดงให้เห็นว่า จะเกิดการกระทำผิดขึ้นในวันเวลาเดียวกันทั้ง 2 จังหวัดซึ่งอยู่ห่างไกลกันมากนั้น เป็นไปไม่ได้ แม้วันที่โจทก์รู้ว่าจำเลยยักยอกก็ไม่ปรากฏในฟ้อง ฉะนั้น ฟ้องของโจทก์จึงไม่สมบูรณ์ตามกฎหมาย