คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1423/2517

ศาลพิพากษาให้ขับไล่จำเลย และให้จำเลยรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกจากที่เช่าของโจทก์ที่ให้จำเลยเช่า จำเลยจะต้องปฏิบัติตามคำพิพากษา คือต้องออกและรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกไปจากที่ดิน

การที่มีผู้เช่าสิ่งปลูกสร้างอยู่โดยจำเลยรับว่าผู้เช่าเป็นบริวารของจำเลยมาแต่ต้นจำเลยจะโต้เถียงภายหลังว่าผู้เช่าไม่ใช่บริวารย่อมไม่ได้

เมื่อจำเลยเป็นผู้ให้เช่าสิ่งปลูกสร้างบนที่ดินโจทก์ แม้คำพิพากษาจะมิได้สั่งให้ผู้เช่าซึ่งเป็นบริวารจำเลยออกไปจากที่ดินของโจทก์คำพิพากษาย่อมใช้บังคับขับไล่ผู้เช่าสิ่งปลูกสร้างได้ด้วย จำเลยจะอ้างเป็นเหตุไม่ยอมรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างที่ศาลพิพากษาให้รื้อหาได้ไม่

อ. โจทก์ในคดีแพ่งแดงที่ 82/2514 ยึดห้องแถวและสิ่งปลูกสร้างไว้ตามคำสั่งศาล ไม่เป็นเหตุให้ศาลงดการบังคับคดีตามคำพิพากษาในคดีนี้ เพราะการที่จำเลยจะต้องรื้อห้องแถวและสิ่งปลูกสร้างออกไปจากที่ดินโจทก์เป็นการกระทำโดยคำสั่งศาล

คดีนี้ ศาลฎีกาพิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ให้ขับไล่จำเลยและให้จำเลยรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกจากที่เช่าของโจทก์ ต่อมาโจทก์ยื่นคำร้องว่าจำเลยไม่ปฏิบัติตามจนล่วงเลยกำหนดตามคำบังคับแล้ว ขอให้ศาลออกหมายจับจำเลยมากักขังต่อไปศาลชั้นต้นได้หมายเรียกจำเลยมาสอบถาม จำเลยแถลงว่าสิ่งปลูกสร้างของจำเลยได้ถูกนายอโนทัย เพียรมุ่งสัมพันธ์โจทก์ในคดีแพ่งหมายเลขแดงที่ 82/2514 ของศาลจังหวัดสุรินทร์ นำเจ้าพนักงานบังคับคดีทำการยึดไว้และอยู่ในระหว่างประกาศขายทอดตลาด นายสุรพงษ์ ธนสุนทรยื่นคำร้องขัดทรัพย์ แต่ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้อง นายสุรพงษ์ ธนสุนทรอุทธรณ์คำสั่ง ทั้งขณะนี้มีบริวารของจำเลยเช่าอยู่ จำเลยจึงไม่อาจปฏิบัติตามคำบังคับได้

ศาลชั้นต้นสั่งให้จำเลยรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกจากที่พิพาทภายใน 30 วัน หากพ้นกำหนดจำเลยยังไม่รื้อถอน ให้โจทก์จัดการรื้อถอนเองโดยให้จำเลยเป็นผู้เสียค่าใช้จ่ายทั้งหมด

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อศาลพิพากษาให้ขับไล่จำเลย และให้จำเลยรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกจากที่เช่าของโจทก์ซึ่งเป็นที่ดินที่ให้จำเลยเช่า คดีถึงที่สุดแล้ว จำเลยมีหน้าที่จะต้องปฏิบัติตามคำพิพากษาคือจำเลยจะต้องออกและรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกไปจากที่ดินซึ่งโจทก์ให้จำเลยเช่านี้ การที่มีผู้เช่าสิ่งปลูกสร้างอยู่จำเลยก็รับว่า ผู้เช่าเป็นบริวารของจำเลยมาแต่ต้นจำเลยจะโต้เถียงในภายหลังว่าผู้เช่าไม่ใช่บริวารของจำเลย ย่อมฟังไม่ขึ้น เมื่อจำเลยเป็นผู้ที่ให้เช่าสิ่งปลูกสร้างบนที่ดินของโจทก์แม้คำพิพากษาของศาลจะมิได้สั่งให้ผู้เช่าสิ่งปลูกสร้างซึ่งเป็นบริวารของจำเลยออกไปจากที่ดินของโจทก์ คำพิพากษาของศาลย่อมใช้บังคับคดีขับไล่ผู้เช่าสิ่งปลูกสร้างนั้นได้ด้วย ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 142(1) จำเลยจะมาอ้างเป็นเหตุไม่ยอมรื้อถอนไปหาได้ไม่

ส่วนที่นายอโนทัย เพียรมุ่งสัมพันธ์ โจทก์ในคดีแพ่งหมายเลขแดงที่ 82/2514 ได้ทำการยึดห้องแถวและสิ่งปลูกสร้างไว้ตามคำสั่งของศาลนั้น เห็นว่าไม่เป็นเหตุให้ศาลงดการบังคับคดีตามคำพิพากษาในคดีนี้ เพราะการที่จำเลยจะต้องรื้อห้องแถวและสิ่งปลูกสร้างออกไปจากที่ดินของโจทก์นั้น เป็นการกระทำโดยคำสั่งศาล จำเลยมิได้กระทำโดยพลการแต่อย่างใด

พิพากษายืน