คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1429/2498

โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยที่ 3 ซึ่งเป็นนายท้ายได้ให้จำเลยที่ 2 ซึ่งเป็นช่างเครื่องถือพวงมาลัยแทนเรือจึงได้ชนท้ายเรือโจทก์เสียหายเช่นนี้เป็นฟ้องที่ชัดแจ้งแล้ว ไม่จำต้องบรรยายด้วยว่าจำเลยที่ 2 ได้ประมาทอย่างไร เรือจำเลยจึงได้ชนเรือโจทก์

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ ๑ เป็นเจ้าของเรือ จำเลยที่ ๒ เป็นช่างเครื่อง จำเลยที่ ๓ เป็นนายท้ายเรือ เรือจำเลยได้ชนท้ายเรือโจทก์ด้วยความประมาทเลินเล่อ โดยจำเลยที่ ๓ ให้จำเลยที่ ๒ ถือท้ายเรือแทนเป็นเหตุให้เรือโจทก์เสียหายจมลง มีข้าวของที่บรรทุกมาจมเสียหาย จึงขอให้บังคับให้จำเลยชดใช้

จำเลยให้การปฏิเสธต่อสู้และว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุม ทั้งในข้อประมาทเลินเล่อและค่าเสียหาย

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย ๔๓๑๖ บาท

โจทก์และจำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย ๔๙๘๘ บาท

โจทก์และจำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์บรรยายฟ้องไว้ชัดแจ้งว่าความประมาทเลินเล่อในการเดินเรือของจำเลย คือจำเลยที่ ๓ ซึ่งเป็นนายท้ายได้ให้จำเลยที่ ๒ ซึ่งเป็นช่างเครื่องไม่มีประกาศนียบัตรไปถือพวงมาลัยทำหน้าที่แทนเรือจึงไปชนท้ายเรือโจทก์ ฟ้องโจทก์หาเคลือบคลุมไม่ส่วนข้อเท็จจริงประการอื่นศาลฎีกาคงเห็นชอบตามที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยไว้ จึงพิพากษายืน