คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1433/2497

ผู้ตายกับจำเลยไม่มีสาเหตุกันเดินทางร่วมกันไปด้วยดี เกิดการทำร้ายขึ้นด้วยความเมาสุรา ผู้ตายมีบาดแผลแห่งเดียว การกระทำของจำเลยจึงเป็นการฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา

โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ ๒๒ กรกฎาคม ๒๔๙๕ เวลากลางคืน จำเลยใช้มีดฆ่านายเรือนพรมไทย ตายโดยเจตนาขอให้ลงโทษ

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยผิดกฎหมายอาญา ม.๒๔๙ จำคุก ๑๕ ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่า จำเลยมีผิดตามกฎหมายอาญา ม.๒๕๑ จำคุก ๖ ปี

โจทก์จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่า จำเลยได้ใช้มีดแทงนายเรือนตายจริง ส่วนที่โจทก์ขอให้ลงโทษฐานฆ่าคนโดยเจตนานั้นเห็นว่า ผู้ตายกับจำเลยไม่มีสาเหตุกัน ได้ร่วมทางไปด้วยกันด้วยดี เชื่อว่าเกิดการทำร้ายเพราะความเบาสุรา ผู้ตายมีแผลถูกทำร้ายแห่งเดียว ศาลอุทธรณ์พิพากษาชอบแล้ว จึงพิพากษายืน