คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1454/2492

จำเลยได้รับอนุญาตให้ขายสุราที่ผลิตขึ้นในจังหวัดฉะเชิงเทราจำเลยได้ขนเหล้าที่ผลิตจากที่อื่นไม่ใช่ผลิตจากจังหวัดฉะเชิงเทราซึ่งอยู่ในลังวางอยู่บนบาทวิถี จะเอาเข้าร้านนั้น ไม่เป็นการขนสุราจากตำบลหนึ่งถึงอีกตำบลหนึ่งหรือจากจังหวัดหนึ่งถึงอีกจังหวัดหนึ่ง จำเลยจึงไม่มีผิดฐานขนสุรา โดยไม่ได้รับอนุญาต

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานมีสุรา โดยแสดงไม่ได้ว่าซื้อมาจากผู้ที่ควรขายตามมาตรา 4 แห่ง พ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2476 กับฐานขนสุราข้ามตำบลตามมาตรา 11, 12 แห่ง พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ. 1248 ศาลชั้นต้นลงโทษฐานขนสุราข้ามเขตต์ตามมาตรา 11, 12 จำเลยฝ่ายเดียวอุทธรณ์ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง ดังนี้ โจทก์จะฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยฐานซื้อสุราจากผู้ที่ไม่ควรขายตามมาตรา 4 พ.ร.บ.ภาษีชี้นในแก้ไขเพิ่มเติม 2476 ไม่ได้ เพราะโจทก์ไม่ได้อุทธรณ์ไว้.

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยมีน้ำสุราไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่ายเป็นจำนวน ๓๖ ขวด มีน้ำสุรา ๒๒ ลิตร ๕๐ เซ็นติลิตร ซึ่งจำเลยได้ขนมาจากจังหวัดอื่นเข้ามายังจังหวัดฉะเชิงเทรา โดยจำเลยแสดงให้เข้าใจชัดไม่ได้ว่า ได้ซื้อมาจากผู้ที่ควรขาย และไม่มีหนังสือเป็นพะยาน ขอให้ลงโทษ จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นปรับจำเลย ๒๐๐ บาท ตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ. ๑๒๔๘ มาตรา ๑๑, ๑๒.

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยได้รับอนุญาตให้ขายสุราที่ผลิตขึ้นในจังหวัดฉะเชิงเทรา วันเกิดเหตุจำเลยยกไม้ลัง ซึ่งวางอยู่บทบาทวิถีจะเอาเข้าร้านจำเลย แต่ปรากฏว่าเป็นเหล้าผลิตจากที่อื่น ไม่ใช่ผลิตขึ้นที่จังหวัดฉะเชิงเทรา ศาลฎีกาเห็นว่าการที่จำเลยจำเลยยกลังสุรา เพื่อจะเอาเข้าร้านนั้น ไม่ใช่เป็นการขนสุราจากตำบลหนึ่งถึงอีกตำบลหนึ่งหรือจากจังหวัดหนึ่งถึงอีกจังหวัดหนึ่ง ฉะนั้นจำเลยจึงไม่มีความผิดฐานขนสุราโดยไม่ได้รับอนุญาต

พิพากษายืน.