คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 147/2488

ฟ้องว่าจำเลยรับของโจรโคเป็นพิจารณาได้ความว่ารับของโจรเนื้อโคก็ลงโทษได้ ไม่เรียกว่าข้อเท็จจริงที่ปรากฎในการพิจารณาต่างกับฟ้อง

เมื่อศาลฎีกาเห็นว่าคำชี้ขาดของศาลอุทธรณ์ไม่ถูกและยังไม่ได้วินิจฉัยประเด็นสำคัญอื่น ศาลฎีกาย่อมย้อนสำนวนไปให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาพิพากษาใหม่.

โจทก์ฟ้องว่ามีคนร้ายลักโคของ ค.ไป ในวันรุ่งขึ้นพวกของผู้เสียหายติดตามพบจำเลยกำลังชำแหละเนื้อโคตัวที่หาย ทั้งนี้โดยจำเลยสมคบกันเป็นคนร้ายลักโคนั้นหรือสมคบกันรับโคไว้โดยรู้ว่าได้มาจากการกระทำผิดกฎหมาย แล้วสมคบกันฆ่าโคนั้นโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ขอให้ลงโทษ

ศาลชั้นต้นลงโทษฐานรับของโจร

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าลงโทษฐานรับของโจรไม่ได้เพราะตามฟ้องโจทก์ว่าจำเลยรับโคเป็น ไม่ได้ฟ้องว่ารับเนื้อโคของร้ายและโจทก์ไม่สืบพะยานสืบว่าจำเลยได้รับโคดังฟ้อง

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าถ้าท่านฟ้องตอนต้นประกอบแล้วจะเห็นว่าเนื่องจากผู้เสียหายไปพบจำเลยกำลังชำแหละเนื้อโคแล้วก็เข้าใจว่าจำเลยรับโคเป็นมาแล้วจึงฆ่า ซึ่งมุ่งหมายฟ้องจำเลยฐานรับของโจรนั่นเองแม้ในทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยรับของโจรเนื้อโคไม่ใช่โคเป็นก็ลงโทษได้ กรณีไม่เข้า ม.๑ ๑๔๓ วรรค ๒ ประมวนวิธีพิจารนาความอาญา และในกรณีเรื่องเช่นนี้ศาลอุทธรณ์ยังไม่วินิจฉัยว่าจำเลยได้รับของโจรเนื้อโคหรือไม่ จึงให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาพิพากษาใหม่ตามรูปคดีแห่งข้อกฎหมายดังกล่าวนั้น