คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1499/2498

โจทก์จำเลยพิพาทกันด้วยเรื่องที่ดิน 2 ตอน ตอนที่ 1 ราคา 50 บาท ตอนที่ 2 ราคา 400 บาท ต่างเถียงกันในเรื่องกรรมสิทธิ์ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าที่ตอนที่ 1 ราคา 50 บาทเป็นของโจทก์ นอกนั้นยืนเช่นนี้เป็นการแก้ไขน้อยต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 (ฎีกาที่ 181/2492)

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยอาศัยปลูกเรือนในที่ของโจทก์เนื้อที่ 1 งานราคา 50 บาท ต่อมาจำเลยและสามีได้ถางฟันรุกที่ของโจทก์เนื้อที่ 2 ไร่ ราคา 400 บาท โจทก์ว่ากล่าวจำเลยเถียงกรรมสิทธิ์ จึงขอให้ขับไล่จำเลยและบริวาร และห้ามเกี่ยวข้อง

จำเลยต่อสู้ว่า จำเลยปลูกเรือนอยู่ในที่ดินของโจทก์เนื้อที่ 1 งานจริงโดยโจทก์ยกให้ ที่ดินอีกส่วนในฟ้องนั้น จำเลยและสามีบุกเบิกทำกินตลอดมาไม่ใช่ของโจทก์

คดีคงพิพาทกันตรงที่พิพาทหมาย 1 และ 2 หมาย 1 โจทก์ตีราคา 50 บาท หมาย 2 ตีราคา 400 บาท

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ฟังว่าที่ดินหมายเลข 1 จำเลยอาศัยโจทก์ หมายเลข 2เป็นของจำเลย พิพากษาแก้ศาลชั้นต้นให้ขับไล่จำเลยและบริวารออกไปจากที่ดินหมายเลข 1 ห้ามเกี่ยวข้อง นอกจากที่แก้คงยืน

จำเลยฎีกาขอให้ยกฟ้องโจทก์ตามศาลชั้นต้น

ศาลฎีกาเห็นว่าคดีนี้พิพาทกันเรื่องที่ดินเป็น 2 แห่ง แห่งหนึ่ง 50 บาท อีกแห่งหนึ่ง 400 บาท ศาลชั้นต้นยกฟ้องแต่ศาลอุทธรณ์แก้ศาลชั้นต้นให้ที่ดินแห่งที่มีราคา 50 บาท เป็นของโจทก์ ให้ขับไล่จำเลยและบริวาร เช่นนี้เป็นการแก้ไขเล็กน้อยฎีกาจำเลยต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ 181/2492 คดีระหว่าง นายแดง เด็นอะหลีโจทก์ นางเหรียะ กับพวก จำเลย

จึงให้ยกฎีกาจำเลย