คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1533/2494

เงินค่าสินบนนำจับในคดีผิด พ.ร.บ.การพนันนั้น ศาลพิพากษาให้แก่ผู้นำจับ ฉะนั้นผู้นำจับมีสิทธิที่จะมารับเองหรือมอบฉันทะให้โจทก์หรือผู้ใดมารับแทนก็ได้ แต่อัยการโจทก์จะมาขอรับโดยลำพังตนเองโดยมิได้มีการมอบฉันทะจากผู้นำจับหาได้ไม่ เทียบได้กับ ป.ม.วิ.อาญามาตรา 43

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยผิดตาม พ.ร.บ.การพนัน ๒๔๗๘ มาตรา ๑๒ ปรับคนละ ๔๐ บาท ลดฐานรับสารภาพคนละกึ่งหนึ่ง คงปรับคนละ ๒๐ บาท กับให้จำเลยทุกคนใช้เงินสินบนนำจับแก่ผู้นำอีกคนละกึ่งของค่าปรับ ฯลน

อัยการโจทก์ขอรับเงินนำจับไปจากศาล ไปไหนแก่ผู้นำจับ

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า ค่าสินบนเป็นเงินที่ศาลพิพากษาให้แก่ผู้นำจับ เป็นเงินส่วนได้ของผู้นำจับ โจทก์จะขอรับเองไม่ได้

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาโดยที่ประชุมใหญ่ เห็นว่า อัยการโจทก์ไม่มีอำนาจและหน้าที่จะรับเงินค่ารางวัลนำจับไปจากศาล เพราะศาลมิได้พิพากษาให้โจทก์ หากแต่พิพากษาให้แก่ผู้นำจับ ฉะนั้นผู้นำจับมีสิทธิที่จะมารับเงินค่านำจับจากศาล หรือ จะมอบฉันทะให้โจทก์หรือผู้ใดมารับแทนก็ได้ แต่โจทก์จะมารับโดยลำพังตนเองไม่ได้

จึงพิพากษายืน